31 Ιουλίου 2011

Κινεζικό αεροπλανοφόρο: έρχεται στην Ελλάδα!


Πήρε μια μικρή αναβολή ενός μήνα αλλά το πρώτο ταξίδι του νέου (ανακατασκευασμένου) κινεζικού αεροπλανοφόρου (που ίσως έχει το όνομα «Shi Lang») επίκειται άμεσα και οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι ένα ακόμη δείγμα περί αυτού.

Δείχνουν πιθανότατα δοκιμές του συστήματος ηλεκτροπαραγωγής. Προσέξτε επίσης τον ανοικτό ανακλαστήρα καυσαερίων τζετ (jet deflector) στο μέσο περίπου του καταστρώματος. Σε πρόσφατες δηλώσεις τους, που επίσης είναι δείγμα της επικείμενης πρώτης δοκιμής του πλοίου εν πλω, Κινέζοι επίσημοι ανέφεραν ότι το «Shi Lang» είναι ένα πρόγραμμα «έρευνας και ανάπτυξης», ένας πολύ μεγάλος ευφημισμός για μια τεράστια επένδυση μετατροπής του πρώην σοβιετικού/ ουκρανικού «Varyag» (βλέπε εδώ).

Σε άλλες δηλώσεις πάντως ο Στρατηγός Luo Yuan, ανώτατο στέλεχος της κινεζικής Ακαδημίας Στρατιωτικών Επιστημών ανέφερε ότι «η Κίνα θα χρειαστεί τουλάχιστον τρία αεροπλανοφόρα για να προστατεύσει τα συμφέροντά της στην ζωτική περιοχή ενδιαφέροντος καθώς οι γείτονές της διαθέτουν ήδη αντίστοιχο αριθμό σκαφών. Η Ινδία θα έχει τρία αεροπλανοφόρα μέχρι το 2014, το ίδιο και η Ιαπωνία». Σχετικά με την τελευταία, ο Κινέζος επίσημος αναφερόταν προφανώς στα τρία μεγάλα ελικοπτεροφόρα που έχει ή ναυπηγεί το Τόκιο, που θεωρητικά μπορούν να μετατραπούν σε αεροπλανοφόρα VTOL. Αναφορικά με τις δηλώσεις αυτές, εάν το «Shi Lang» είναι το ένα από τα νέα πλοία, υπάρχουν ήδη πληροφορίες ότι έχει ξεκινήσει η ναυπήγηση δυο άλλων αεροπλανοφόρων κινεζικής σχεδίασης στην Σαγκάη.

Πήγη: ptisidiastima.wordpress

Πηγή: KranosGR

28 Ιουλίου 2011

Ξανά το τουρκικό Πίρι Ρέις στο Αιγαίο!!!


Σύμφωνα με NAVTEX που εξέδωσαν οι τουρκικές αρχές, το ερευνητικό σκάφος θα πραγματοποιήσει ωκεανογραφική έρευνα μέχρι τις 30 Ιουλίου σε...
περιοχές που βρίσκονται μεταξύ Χίου και Τσεσμέ εντός τουρκικών χωρικών υδάτων, αν και το δρομολόγιό του σε ορισμένα σημεία πλησιάζει την οριογραμμή.

Όλες οι κινήσεις αυτές παρακολουθούνται στενά, αν και το τελευταίο διάστημα οι τουρκικές έρευνες επικεντρώνονται κυρίως στις περιοχές ανατολικά του Καστελόριζου και στις θαλάσσιες περιοχές μεταξύ Τουρκίας και κατεχόμενης Κύπρου.

Πηγή: Adalis.gr
Πηγή: www.dailynews24.gr

27 Ιουλίου 2011

Η ΝΑΥΣ ΣΥΡΑΚΟΥΣΙΑ.


Αναλύοντας το θαύμα της ελληνιστικής ναυπηγικής

Και κάνοντας μια αναδρομή στα τεράστια πλοία των ελληνιστικών χρόνων


Ανατρέχουμε σε ένα ταξίδι γύρω στα 240 περίπου π.Χ., στη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου, και στα χρόνια των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου. Την εποχή εκείνη η ναυπηγική βρίσκεται σαφέστατα στην ακμή της. Ένα νέο είδος πλωτού σκάφους γεννιέται. Οι διαστάσεις του μεγαλοπρεπείς, και η χρήση του πρωτοποριακή. Δείγμα ενός τέτοιου πλοίου η Συρακουσία, μία κολοσσιαία αξιοθαύμαστη πλωτή κατασκευή που αξίζει να περιγράψουμε.

Οι πηγές μας δίνουν μία περιγραφή του τεράστιου αυτού πλοίου, που συνδύαζε το εμπόριο και την οικονομία, την ψυχαγωγία και την πολεμική τακτική… Πρώτος δίνει μια εκτενή περιγραφή του ο Μοσχίων, του οποίου το έργο χάθηκε. Έτσι, αναλυτικές πληροφορίες για την Συρακουσία μας παρέχει ο Αθήναιος. Ογδόντα μέτρα υπολογίζεται το μήκος της Συρακουσίας. Υπολογίζεται επίσης ότι το εκτόπισμά του ξεπερνούσε τους τέσσερις χιλιάδες τόνους!!! Πιθανότατα κατασκευαστής και ναυπηγός του ήταν ο Αρχίας από την Κόρινθο. Την εντολή την έλαβε από τον Ιέρωνα τον Συρακούσιο, τύραννο τον Συρακουσών.

Οπωσδήποτε σημαντική ως προς την κατασκευή του πλοίου ήταν και η συνεισφορά του Αρχιμήδη, αξιόλογου τεχνίτη και επιστήμονα. Πώς όμως θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα τέτοιου μεγέθους πλοίο; Οπωσδήποτε θα ήταν αναγκαία μια μεγάλη ποσότητα ξυλείας, την οποία ο Ιέρων αναζήτησε και βρήκε στα δάση της Αίτνας. Κορμοί από αμέτρητα δέντρα θυσιάστηκαν για την απαραίτητη χρήση τους στο τεχνολογικό αυτό επίτευγμα. Αναλογιστείτε την ποσότητα των υλικών: Με την ίδια ποσότητα ξυλείας που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της Συρακουσίας, θα μπορούσαν να κατασκευαστούν περί τα εξήντα τριηρικά σκάφη!!! Τα υλικά για την κατασκευή των εγκοιλίων (δηλαδή των "στραβόξυλων" στην σύγχρονη ναυπηγική ορολογία), καθώς και των γόμφων και νομέων, ο Ιέρωνας τα έφερε από την Ιταλία και τη Σικελία. Επίσης, για την κατασκευή των σχοινιών, χρησιμοποιήθηκαν μεγάλες ποσότητες από λευκαία, ένα είδος φυτού, το οποίο μεταφέρθηκε από την Ιβηρία. Χρησιμοποιήθηκαν, τέλος, πίσσα και κάνναβη από τον Ροδανό ποταμό. Συνεπώς, τα υλικά για την κατασκευή του πλωτού σκάφους προέρχονταν από όλο σχεδόν τον γνωστό προσιτό κόσμο, και ο κατασκευαστής δεν έκανε την παραμικρή φειδώ χρημάτων, ώστε να επιτύχει το ιδανικό αποτέλεσμα.

Ο Βασιλιάς των Συρακουσών, Ιέρων ο Β', ανεψιός του Αρχιμήδη, θέλησε να βοηθήσει τις πληγείσες από λιμό περιοχές της Ρώμης και Αλεξάνδρειας, προμηθεύοντας τες με μεγάλες ποσότητες σιτηρών. Όμως επειδή η απόσταση μεταξύ Συρακουσών και Αλεξάνδρειας ήταν μεγάλη αλλά και λόγω του "ανταγωνισμού" των Ελληνιστικών πόλεων περί των τεχνολογικών επιτευγμάτων και καινοτομιών, θέλησε και έδωσε εντολή (ο Ιέρωνας) να κατασκευαστεί ένα πλοίο το οποίο ναι μεν θα ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να χωρέσει αρκετά μεγάλες ποσότητες σιτηρών, να ήταν σε θέση δε το εν λόγω πλοίο να αμυνθεί σε περίπτωση πειρατικών επιθέσεων.

Αποτέλεσμα, ήταν να κατασκευαστεί και να ναυπηγηθεί ένα πλοίο εντυπωσιακό και μοναδικό για την εποχή εκείνη, το οποίο ήταν ταυτόχρονα εμπορικό, επιβατικό και πολεμικό! Η περίφημη «Συρακουσία», δλδ. η κυρία των Συρακουσών.


Η ΣΥΡΑΚΟΥΣΙΑ -ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ –ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ

Το πλοίο είχε τρία καταστρώματα . Στο ανώτερο κατάστρωμα ήταν τοποθετημένες πολεμικές μηχανές (καταπέλτες, βαλλίστρες, χελώνες, πύργοι, άγκιστρα κ.ά.) και φρουρείτε από ισχυρό σώμα στρατιωτών. Στο δεύτερο κατάστρωμα ήταν εγκαταστημένα πολυτελή λουτρά, ναός της Αφροδίτης, γυμναστήρια, βιβλιοθήκη και άλλες εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας και αναπαύσεως. Στο τρίτο κατάστρωμα, τέλος, βρίσκονταν όλοι οι βοηθητικοί χώροι, αποθήκες εφοδιασμού, αντλιοστάσιο, δεξαμενές νερού, στάβλοι για τα άλογα, εργαστήρια, φούρνοι, μύλοι και διάφορα άλλα. Ο Αθήναιος αναφέρει ότι το πλοίο είχε κατασκευαστεί με πρότυπο μια «εικοσήρη», αλλά θεωρείται απίθανο να εννοούσε ότι υπήρχαν πράγματι 20 σειρές καθισμάτων για τους κωπηλάτες.

Ναυπηγοί και τεχνίτες από όλο τον ελληνικό κόσμο συνέτρεξαν για να συμβάλουν στη κατασκευή του κολοσσιαίου πλοίου. Με άριστη συνεργασία, έξι μήνες όλοι δούλευαν εντατικά ώσπου, μετά το πέρας ενός μεγάλου μέρους των βασικών εργασιών για το πλοίο, ο Ιέρωνας διέταξε την συνέχιση της κατασκευής μετά την καθέλκυση του. Η μεταφορά του στη θάλασσα κρινόταν αναγκαία. Πώς όμως θα ήταν δυνατόν να ρυμουλκηθεί μία τόσο βαριά κατασκευή; Ο Αρχιμήδης επινόησε, λοιπόν, για τον σκοπό αυτό, μία πελώρια κατασκευή που "πατούσε" σε τροχούς και σερνόταν από ίππους. Κατασκεύασε επίσης έλικα, για πρώτη φορά στα χρονικά.

Μετά από την διάρκεια έξι μηνών ολοκληρώνεται τελικά η κατασκευή του πλοίου. Η ξυλεία και τα διάφορα κατασκευαστικά υλικά είχαν στερεωθεί με καρφιά χάλκινα, βάρους δέκα περίπου μνων, δηλαδή 4, 4 κιλών το καθένα. Φυσικά χρησιμοποιήθηκαν και καρφιά πολύ μικρότερα, περίπου 0,66 κιλών. Τα καρφιά αυτά χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την στερέωση των νομέων, ενώ η στεγανότητα του ξύλου επετεύχθη με την επένδυση των ευαίσθητων επιφανειών με μολύβδινες πλάκες, κεραμίδια, πανιά και πίσσα., δηλαδή υλικά αδιάβροχα κάτω από την κατάλληλη διεργασία.

Αν θέλουμε να κάνουμε μία υποθετική κάθετη τομή του πλοίου, θα μπορέσουμε να διακρίνουμε τρία διαμερίσματα, δηλαδή τρία διαζώματα. Είκοσι κουπιά ανά πλευρά συνέβαλαν στην κίνηση του πλοίου. Κλίμακες εξυπηρετούσαν την μετακίνηση από διάζωμα σε διάζωμα. Το κατώτερο από αυτά προοριζόταν για τα φορτία, και είχε χρήση αποθηκευτική. Εκεί φυλάσσονταν όπλα, εργαλεία, εμπορεύματα, τρόφιμα. Οπωσδήποτε το τμήμα αυτό θα ήταν κατάλληλα διαμορφωμένο με υποδιαμερίσματα ώστε επιδέξια να εμποδίζει την μετακίνηση και το εκτόπισμα του φορτίου, κάτι το οποίο θα μπορούσε να επιφέρει ένα μοιραίο ατύχημα κατά τη διάρκεια του πλου. Το δεύτερο διάζωμα προοριζόταν για την διαμονή, τόσο των πληρωμάτων όσο και των επιβατών. Προοριζόταν επίσης για την ψυχαγωγία των επιβατών, όπως δηλαδή συμβαίνει συνήθως σε ένα σύγχρονο επιβατηγό σκάφος για μεγάλα ταξίδια. Αναγκαία δια τούτο ήταν η κατασκευή τριάντα τετράκλινων δωματίων, σε ίδια αριθμητική αναλογία, στις μακρές πλευρές του πλοίου, δηλαδή 15 από τη μία πλευρά και δεκαπέντε από την άλλη μακρά πλευρά αντίστοιχα. Φυσικά το διαμέρισμα των πληρωμάτων ήταν μεγαλύτερο. Είχε αυτόνομη προοπτική δεκαπέντε κλινών, και διακρινόταν σε τρία ισομεγέθη τμήματα. Στη πρύμνη του διαζώματος αυτού υπήρχε και μαγειρείο με πολλούς φούρνους, ώστε να διευκολύνει την παραγωγή ψωμιού και άλλων φαγητών.


Συρακουσία 1798 - Φανταστική αναπαράσταση του πλοίου «Συρακουσία» κατά το 18ο αιώνα

Τα διαμερίσματα που αναφέρθηκαν είχαν περίτεχνα δάπεδα από αβακίσκους και ήταν επενδυμένα με κάθε είδους λίθους, τοιουτοτρόπως τοποθετημένους ώστε να σχηματίζουν μωσαϊκά με θέματα από την Ιλιάδα. Ήταν σημαντική η άψογη διακόσμηση του σκάφους, διότι συχνοί σε αυτό θα μπορούσαν να είναι πλούσιοι και καταξιωμένοι επιβάτες του τότε κόσμου. Στο ανώτερο τμήμα υπήρχε γυμναστήριο και τόποι στους οποίους οι επισκέπτες θα μπορούσαν να κάνουν μικρούς περιπάτους. Το τοπίο αναψυχής συμπληρωνόταν με την δημιουργία τεχνητών κήπων, οι οποίοι είχαν κατασκευαστεί στεγανοί με την επένδυση και πάλι των μολύβδινων πλακών. Κισσοί και κλήματα ήταν φυτεμένα σε γλάστρες από μεγάλα πιθάρια, γεμισμένα με χώμα, για να προσφέρουν τη σκιά τους και ταυτόχρονα την απαραίτητη αγαλλίαση στις ψυχές των επιβατών. Υπήρχε επίσης και αίθουσα δείπνου, πολύ κοντά στον κήπο.

Το δάπεδο της αίθουσας αυτής ήταν κατασκευασμένο με λίθους από αχάτη, , ενώ η οροφή και οι τοίχοι είχαν κατασκευαστεί από κυπαρισσόξυλο και η θύρα από ελεφαντόδοντο και ακριβό ξύλο. Στο ίδιο διάζωμα υπήρχε επίσης σχολαστήριο (δηλ. σαλόνι)με πέντε κλίνες, στο οποίο στεγαζόταν και μικρή βιβλιοθήκη. Φυσικά θα περιλαμβανόταν ένας σχετικά μικρός αριθμός βιβλίων, αλλά η ύπαρξή της μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά την αγάπη για τη γνώση, τα γράμματα, τις επιστήμες. Για άλλες βασικές ανάγκες, καθαριότητας και υγιεινής, υπήρχε και ένα μεγάλο λουτρό, με τρεις χάλκινες πυρίες, δηλαδή με μικρότερα λουτρά τα οποία έκαναν χρήση του ατμού για να ζεστάνουν το νερό. Τα λουτρά αυτά είχαν λουτήρα από ταυρομενίτη λίθο, και χωρούσαν περίπου 195 λίτρα νερού (sic). Εκτός του θαλαμίσκου του ανώτερου διαζώματος είχαν κατασκευαστεί σε κάθε μακρά πλευρά ανά δέκα υποστάσια, ώστε να φιλοξενούν τα ζώα των επισκεπτών και ταυτόχρονα μία μικρή ιππική δύναμη.

Η Συρακουσία ήταν ίσως το μεγαλύτερο πλοίο μεταφοράς της αρχαιότητας είχε χτίσει μετά από εντολή του Ιέρωνα Β, (269-215 π.Χ.), βασιλέα των Συρακούσών στον Αρχία της Κορίνθου γύρω στο 240 π.Χ., στη συνέχεια δόθηκε ως δώρο στον Πτολεμαίο Γ 'Ευεργέτη της Αλεξάνδρειας και μετονομάστηκε σε Αλεξάνδρεια ( ή Αλεξανδρής ). Σχεδιασμένο από τον Αρχιμήδη. Εδώ χρησιμοποιείται μια παραλλαγή της βίδας του για να τραβήξει το ημιτελές σκάφος στη θάλασσα, όπου το έργο είχε ολοκληρωθεί. Η Συρακουσία καθελκύστηκε ημιτελής, με τη βοήθεια του κοχλία που είχε επινοήσει ο Αρχιμήδης. Πρόκειται για την πρώτη γραπτή αναφορά στον αρχιμήδειο κοχλία, τον οποίο περιγράφει ο Μοσχίων.( Μοσχίων Ποιητής τραγικός έζησε στην περίοδο..του 3 αι πχ Τα έργα που έγραψε ήταν περίπου....άγνωστα. Μερικά από τα έργα του είναι τα εξής....Θεμιστοκλής με θέμα Τραγωδία και σε κατάσταση με Ελάχιστα αποσπάσματα , Τήλεφος με θέμα Τραγωδία και σε κατάσταση με Ελάχιστα αποσπάσματα Φεραίοι με θέμα Τραγωδία και σε κατάσταση με Ελάχιστα αποσπάσματα)

Στον ίδιο περίπου χώρο αλλά προς την πλώρη υπήρχε δεξαμενή ικανή να περιλάβει 78.000 λίτρα νερού (!), κατασκευασμένη από πίσσα , ξύλο και ύφασμα για την απαραίτητη στεγανότητα. Δίπλα μάλιστα σε αυτή είχε επινοηθεί η δημιουργία ιχθυοτροφείου, απαραίτητου για την διατροφή των επιβατών. Ήταν κατασκευασμένο από μόλυβδο και ξύλο, ενώ ήταν πάντα γεμισμένο με θαλασσινό νερό ώστε μέσα να τρέφονται τα ψάρια. Στον ίδιο όροφο ήταν αδύνατο να μην υπάρχει ένα μικρό ιερό, το οποίο ήταν αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Επιπλέον υπήρχαν ξυλαποθήκες, κλίβανοι, μαγειρεία, μύλοι, , καταπέλτες, βαλλίστρες, χελώνες… Κι εδώ έγκειται η διαφορετικότητα του πλοίου. Συνδύαζε, όπως ειπώθηκε παραπάνω, την ψυχαγωγία με την πολεμική τακτική.


ΜΩΣΑΪΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 1ου ΑΙΩΝΑ Π.Χ

Ένα από τα πρώτα ψηφιδωτά σε πλοίο που αναφέρονται στην βιβλιογραφία είναι εκείνα που έχουν κατασκευασθεί για το πλοίο Συρακούσα από τον Ιέρωνα τον Β΄ με σκηνές από την Ιλιάδα, η οποία έλαβε 300 ειδικευμένους εργάτες έναν ολόκληρο χρόνο για να εκτελέσει (Αθήναιος , 206 d).

Μερικά από τα οπλικά του συστήματα ήδη αναφέρθηκαν. Ας δούμε μερικά ακόμα. Στο ανώτερο τμήμα του πλοίου υπήρχαν οκτώ πύργοι. Δύο στην πλώρη, δύο στη πρύμνη, τέσσερις στο μέσον του σκάφους ώστε να επιτευχθεί η απαραίτητη ισομέρεια βάρους. Επί αυτών υπήρχαν φατνώματα από τα οποία κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό έριχνε λίθους στους εχθρούς που μπορούσαν να πλησιάσουν. Στον κάθε πύργο ήταν ανεβασμένοι συνήθως τέσσερις πλήρως οπλισμένοι άντρες, και δύο ειδικά εκπαιδευμένοι τοξότες. Σε ειδικούς χώρους των πύργων, μάλιστα, φυλάσσονταν βέλη και λίθοι για την επίθεση. Το πλοίο, παρεμπιπτόντως, είχε και έναν ισχυρό αμυντικό παράγοντα: ένα τείχος με επάλξεις και καταστρώματα επί υποστηριγμάτων, και λιθοβόλος μηχανή, , που μπορούσε να εκσφενδονίσει είτε μεγάλους λίθους είτε μεγάλα βέλη, και αποτελούσε εφεύρεση του Αρχιμήδη.


Ο Αρχιμήδης χρησιμοποιήθηκε την αντλία με τον ατέρμονα κοχλία ως αντλία για την Συρακουσία που λειτουργεί από ένα μόνο άτομο: Τα ακάθαρτα ύδατα του πλοίου με τον υδροσυλλέκτη, ακόμα και όταν είναι πολύ βαθιά, θα μπορούν εύκολα να αντληθούν από έναν άνθρωπο με τη βοήθεια της αντλίας αυτής , μια εφεύρεση του Αρχιμήδη . Αθήναιος της Ναυκρατίδας περί το 200 μ.Χ.), Δειπνοσοφιστές βιβλίο V

Πώς όμως επιτυγχανόταν η κίνηση και πλεύση του πλοίου; Επινοήθηκε ένα σύστημα τριών ιστίων, με πανί. Στους ιστούς υπήρχαν επίσης και εκεί μηχανές που εκσφενδόνιζαν λίθους. Το πανί σε συνδυασμό με τα κουπιά έδινε κίνηση στο σκάφος. Άλλο όπλο επίθεσης και άμυνας, ικανότατο, ήταν μια σειρά από σιδηρά αιχμηρά αντικείμενα τοποθετημένα πέριξ του καραβιού και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ώστε να παρεμποδίζουν τα εχθρικά πλοία να πλησιάσουν προκαλώντας σε αυτά ζημιές, και ταυτόχρονα απομακρύνοντας εν γένει τους εχθρούς πολεμιστές ώστε να μην έχουν πρόσβαση στο σκάφος. Υπολογίζεται ότι το σκάφος ήταν ικανό να φέρει μαχητική δύναμη άνω των 140 ανδρών. Ανάλογο φυσικά ήταν και το φορτίο του, το οποίο περιείχε αξιόλογο σε ποσότητες εμπόρευμα, που προοριζόταν για τα εμπορικά λιμάνια του τότε γνωστού φιλικού κόσμου. Τεράστιες ποσότητες τροφίμων ήταν δυνατόν, επίσης, να μεταφερθούν. Πιθανότατα είχε προβλεπτή μία συνηθισμένη εμπορική τακτική για τα φορτηγά πλοία, δηλαδή το πλοίο να ρίχνει άγκυρα σε κάθε λιμάνι και οι έμποροι να πωλούν τη πραμάτεια τους.

Η «Συρακουσία» έκανε ένα μοναδικό ταξίδι, από τις Συρακούσες στην Αλεξάνδρεια, όπου ο Ιέρων χάρισε το πλοίο στον Πτολεμαίο, αφού το μετονόμασε σε «Αλεξάνδρεια».

Όλα είχαν προβλεφθεί και το αποτέλεσμα ήταν φαινομενικά άψογο. Όλα… εκτός από το… γιγαντιαίο μέγεθος του πλοίου. Ποιο λιμάνι της εποχής θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα τόσο μεγάλο σκάφος; Θα ήταν αδύνατη η προσέγγιση στον ναύσταθμο, τόσο εξαιτίας της ρηχότητας του νερού, όσο κι εξαιτίας του περιορισμένου χώρου ανάμεσα στους λιμενοβραχίονες… Μία τέτοια σκέψη έχει οδηγήσει πολλούς σύγχρονους μελετητές να πιστεύουν ότι πιθανότατα το συγκεκριμένο πλοίο αποτελούσε απλά μία όμορφη και ουτοπική θεωρία, ή τεχνολογική φιλοδοξία που έμεινε μόνο στα σχέδια… Ακόμη όμως κι αν είναι έτσι, μια τέτοια σκέψη θα ήταν και μόνη της πρωτοποριακή για την εποχή. Θα αναρωτιέστε βέβαια που μπορεί να κατασκευάστηκε αυτό το πλοίο. Οι πηγές δεν διευκρινίζουν την ακριβή τοποθεσία, δυστυχώς. Στηριζόμαστε κι εδώ σε υποθέσεις. Όσο για την τύχη της γιγαντιαίας αυτής κατασκευής, λέγεται ότι το πλοίο έκανε ένα και μοναδικό ταξίδι, από τις Συρακούσες ως την Αλεξάνδρεια. Ο Ιέρων, απελπισμένος πιθανόν από το γεγονός ότι τα περισσότερα ελληνικά λιμάνια δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν την αγκυροβόλησή του, το χάρισε γενναιόδωρα στον Πτολεμαίο, ο οποίος με τη σειρά του το μετονόμασε σε "Αλεξάνδρεια"… ανατομική.

Ας δούμε μερικές ακόμα δυνατότητες μεταφοράς αυτού του τεράστιου πλοίου .μπορούσε ένα μεταφέρει 400 στρατιώτες στο πρώτο άνω επίπεδο στον άνω όροφο. Στο κατάστρωμα επίσης είχε καταπέλτες συμπεριλαμβανομένου ενός με 18 πόδια μήκους βέλος ή 180 πέτρα μιας λίβρας που οικοδομήθηκε από τον Αρχιμήδη. (Athen. 5.206d-209b).Είχε οκτώ πύργους με καταμερισμό για την ισορροπία του πλοίου .

Αν και δεν έχουμε περεταίρω καμία πληροφορίες μπορούμε να φανταστούμε ότι ο Αρχιμήδης χρησιμοποίησε το Συρακουσία για το ταξίδι του στην Αλεξάνδρεια στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας όπου και ο Ερατοσθένης που ήταν εκεί ήταν φίλος του.

Μετά είχε 142 καμπίνες επιβατών στο μεσαίο ,δεύτερο επίπεδο , άλλα σχετικά με τη δεύτερη γέφυρα είχε ένα αναγνωστήριο και βιβλιοθήκη, ένα γυμναστήριο, ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Αφροδίτη(ίσως Αφροδίτη Ποντία ), μια τραπεζαρία και ένα λουτρό. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο υπήρχαν 15 δωμάτια σε κάθε πλευρά το καθένα με 4 κρεβάτια. Στο κατώτερο κατάστρωμα εκτός άλλων έχει δυνατότητα μεταφοράς φορτίου, π.χ. για το πρώτο ταξίδι από τις Συρακούσες στην Αλεξάνδρεια: 60,000 μ³ σιταριού, 10,000 βάζα τουρσί ψαριών Σικελίας, 20,000 ταλέντα από μαλλί, 20000 ταλέντα άλλου φορτίου που ανέρχεται σε 1900 τόνους της εποχής μας. Επίσης ξεχωριστό ιπποφορβείο για τη μεταφορά 20 άλογων. Ένα δοχείο με 78 τόνους νερό χρησιμοποιήθηκε για την παροχή του νερού για τους επιβάτες και για το μπάνιο με ένα δοχείο νερού που θερμαίνεται με ατμό.

Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΠΛΟΙΟ, ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ ΦΙΛΟΠΑΤΩΡΑ (Γ. 244 - - 205 Π.Χ.).

περὶ ὧν ὁ αὐτὸς Καλλίξεινoς ἱστoρεῖ ἐν τῷ πρώτῳ περὶ Ἀλεξανδρείας oὑτωσὶ λέγων (FHG III `55): "τὴν τεσσαρακoντήρη ναῦν κατεσκεύασεν ὁ Φιλoπάτωρ τὸ µῆκoς ἔχoυσαν διακoσίων ὀγδoήκoντα πηχῶν, ὀκτὼ δὲ καὶ τριάκoντα ἀπὸ παρόδoυ ἐπὶ πάρoδoν, ὕψος δὲ ἕως ἀκρoστoλίoυ τεσσαράκoντα ὀκτὼ πηχῶν. ἀπὸ δὲ τῶν πρυµνητικῶν ἀφλάστων ἐπὶ τὸ <ὑπὸ> τῇ θαλάσσῃ µέρoς αὐτῆς τρεῖς πρὸς τoῖς πεντήκoντα πήχεις. πηδάλια δ’ εἶχε τέτταρα τριακoνταπήχη, κώπας δὲ θρανιτικὰς ὀκτὼ καὶ τριάκoντα πηχῶν τὰς µεγίστας, αἳ διὰ τὸ µόλυβδoν ἔχειν ἐν τoῖς ἐγχειριδίoις καὶ γεγoνέναι λίαν εἴσω βαρεῖαι κατὰ τὴν ζύγωσιν εὐήρεις ὑπῆρχoν ἐπὶ τῆς χρείας. δίπρῳρoς δ’ ἐγεγόνει καὶ δίπρυµνoς καὶ ἔµβoλα εἶχεν ἐπτά· τoύτων ἓν µὲν ἡγoύµενoν, τὰ δ’ ὑπoστέλλoντα, τινὰ δὲ κατὰ τὰς ἐπωτίδας. ὑπoζώµατα δὲ ἐλάµβανε δώδεκα· ἐξακoσίων δ’ ἦν ἕκαστoν πηχῶν. εὔρυθµoς δ’ ἦν καθ’ ὑπερβoλήν. θαυµαστὸς δ’ ἦν καὶ ὁ ἄλλoς κόσµoς τῆς νεώς· ζῶα µὲν γὰρ εἶχεν oὐκ ἐλάττω δώδεκα πηχῶν κατὰ πρύµναν τε καὶ κατὰ πρῷραν, καὶ πᾶς τόπoς αὐτῆς κηρoγραφίᾳ κατεπεπoίκιλτo, τὸ δ’ ἔγκωπoν ἅπαν µέχρι τῆς τρόπεως κισσίνην φυλλάδα καὶ θύρσoυς εἶχε πέριξ. πoλὺς δ’ ἦν καὶ ὁ τῶν ὅπλων κόσµoς· ἀνεπλήρoυ δὲ τὰ πρoσδεόµενα τῆς νεὼς µέρη. γενoµένης δὲ ἀναπείρας ἐδέξατo ἐρέτας πλείoυς τῶν τετρακισχιλίων, εἰς δὲ τὰς ὑπηρεσίας τετρακoσίoυς· εἰς δὲ τὰ κατάστρωµα ἐπιβάτας τρισχιλίoυς ἀπoδέoντας ἑκατὸν καὶ πεντήκoντα·

Athenaeus Deipnosoph. 5.203e-204b (Casson, SSAW p. 103 n. 47).

Ήταν 130 μ. (420 πόδια), 18 μ. (57 πόδια) ευρέως, και 22 μ (72 πόδια) υψηλά στην αρχή της κουπαστής της. Από την κορυφή του sternpost της για τη στάθμη του νερού ήταν 24 μέτρα (79,5 πόδια). Σε σύγκριση με το μήκος του Τιτανικού που ήταν 243 μ. και το μεγαλύτερο πετρελαιοφόρο σήμερα είναι 485 μ. Είχε τέσσερα κουπιά διεύθυνσης 14 μ. (45 πόδια). Είχε 40 κερκίδες για τα κουπιά. Τα κουπιά στο άνω βαθμίδα ήταν σε ύψος 18 μ (57 πόδια). Τα κουπιά μπορούσαν να αντισταθμίζονται με αποτέλεσμα να είναι ευκολότερη στην χρήση και αν το μέγεθός της και μόνο θα εντυπωσιάσει όλους .Το κατάστρωμα θα έκανε έτσι όπως ήταν μια εξαιρετική πλατφόρμα όπλων . Είχε ένα διπλό τόξο στην πλώρη και ένα διπλό στην πρύμνη και πραγματοποίησε επτά κριάρια, των οποίων ο ένας ήταν ο ηγέτης και οι υπόλοιποι της σταδιακής μείωσης του μεγέθους. Είχε 12 υπό-δοκούς 275 μέτρα (900 πόδια). Το πλοίο είναι επανδρωμένο με 400 ναύτες για να χειρίζονται τα ξάρτια και τα πανιά, 4000 κωπηλάτες και 2850 άνδρες στα όπλα , ένα σύνολο 7250 ανδρών. Αυτό το πλοίο ήταν πολύ μεγάλο για να είναι πρακτικό σε χρήση.

Μερικά πράγματα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για αυτό το πλοίο.

Πρώτον, δεν υπάρχουν δάση που αξίζει να αναφερθούν στην Αίγυπτο. Όλη η ξυλεία έπρεπε να εισάγεται από αλλού, πιθανόν από τον Λίβανο. Αυτό το πλοίο είχε πλήρωμα που ήταν σχεδόν διπλάσιο από αυτό του μεγαλύτερου αεροπλανοφόρο που έχουμε κατασκευάσει σήμερα ποτέ ! .

Ο Αθήναιος περιγράφει άλλα πολύ μεγάλα πλοία και σκάφη της αρχαιότητας. Ένα πλοίο είχε καταπέλτη που σχεδιάστηκε από τον Αρχιμήδη που θα μπορούσε να ρίξει το 55 κιλά πέτρα πάνω από 180 μέτρα (600 πόδια).

Τα πλοία αυτά συνήθως ήταν σε χρήση μόνο για μερικές δεκαετίες. Υπάρχει η υπόθεση, ότι ο Καλιγούλας ο Ρωμαίος αυτοκράτορας μπορεί να τα έχει χρησιμοποιήσει μάλιστα ,το συγκεκριμένο πλοίο με 104 μ. μήκος και 20 μέτρα διάμετρο, για να μεταφέρει μεγάλο οβελίσκο από την Αίγυπτο στη Ρώμη, 250 χρόνια μετά από τότε που το γιγαντιαίο πλοίο χτίστηκε. Μπορεί κατόπιν να έχουν τοποθετηθεί κάπου ως ένα είδος θεάματος και έχουν χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια, για τη μεταφορά από τον Καλιγούλα. Υπάρχει μια ιστορία που υποστηρίζει ότι ένας φάρος χτίστηκε κοντά στη Ρώμη στην Ostia και είχε κτιστεί πάνω από το ναυάγιο ενός τεράστιου πλοίου


Στα μεγαλύτερα αυτά πλοία που κατασκευάστηκαν αργότερα στην Αλεξάνδρεια, το ένα με μήκος περίπου 2 φορές μεγαλύτερο από το Syracusia (το μόνο γιγαντιαία πλοία που επέζησε ήταν τα 2 πλοία του Καλιγούλα Ένα από τα δύο άλλα γιγαντιαία πλοία (Tο ένα ήταν ένα πλωτό παλάτι) του Καλιγούλα αγκυροβολημένα στη λίμνη Nemi. Οι φορτηγίδες ήταν περίπου 70 μέτρα (200 πόδια) μήκος και 18 m (60 ft) μεγάλη. Και τα δύο πλοία ανασύρθηκαν από τη θάλασσα κατά την περίοδο 1929-1932 μετά από πολλές προσπάθειες στο παρελθόν. Ήταν αυτά που καταστράφηκαν το 1944 από τους Γερμανούς Ναζί.

Βιβλιογραφία:
-Χ. Λάζος "Επιστήμη και τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα" Εκδ. Αίολος. 2001

-Περιοδικό "Αρχαία Ελλάδα και Τεχνολογία" Τεύχος 10, 1997, σελ. 23

-Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν Ηλίου. Τόμος ΙΔ. -"Ναυπηγική" Έκδοσις της

Εγκυκλοπαιδικής επιθεωρήσεως Ηλίου. Αθήναι.

Ευχαριστήρια στην δημοτική βιβλιοθήκη Καλλιθέας για τη συμβολή της στη συγκέντρωση των στοιχείων.

Lionel Casson, The Ancient Mariners: Seafarers and Sea fighters of the Mediterranean in Ancient Times (2nd ed.), Princeton University Press, 1991

Lionel Casson, Ships and Seamanship in the Ancient World , Princeton, N.J., Princeton University Press, 1971. ISBN: 0691035369

Deborah N. Carlson, Caligula's Floating Palaces Volume 55 Number 3, May/June 2002

Μάρσια Σφακιανού - αρχαιολόγος

ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ

ΤΟΞΟΛΥΡΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ com

ΜlΑHANAS .COM

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ DIANA NEMORENSIS

Πηγή: ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ

(Τέλος ευχαριστώ πολύ τον Kratero pap)

26 Ιουλίου 2011

Το «αόρατο» ισραηλινό πολεμικό πλοίο στη Σαλαμίνα.


Eπίσκεψη στη χώρα μας πραγματοποίησε, για λίγες ημέρες, το πολεμικό πλοίο EILAT του Ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού.
Η παρουσία του πολεμικού τύπου SAAR 5, που έχει χαρακτηριστικά ΣΤΕΛΘ (αόρατο από ραντάρ), συνέπεσε με την επίσκεψη του Αρχηγού του Ναυτικού του Ισραήλ, Αντιναύαρχου...

Eliezer Marum, προσκεκλημένου του Έλληνα Αρχηγού Ναυτικού, Αντιναύαρχου Δημήτριου Ελευσινιώτη.
Το πολεμικό πλοίο EILAT, που συνοδευόταν από το περιπολικό »ΧΕΡΑΜ», έμεινε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και απέπλευσε σήμερα Κυριακή (το πρωί).
Την Παρασκευή επισκέφθηκε το τύπου SAAR 5 ο κ. Ελευσινιώτης, επί του οποίου παρέθεσε γεύμα ο ισραηλινός ομόλογός του.
Ο Αντιναύαρχος Eliezer Marum συναντήθηκε, επίσης, με τον Υφυπουργό Εθνικής Άμυνας, κ. Κωνσταντίνο Σπηλιόπουλο και τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Πτέραρχο Ιωάννη Γιάγκο, ενώ το Σάββατο πήγε στους Δελφούς και το Γαλαξείδι.


Πηγή: prionokordela


25 Ιουλίου 2011

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΟ Π.Ν.!


Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής

Έχει έλθει η ώρα για την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών να βάλει το χέρι στην τσέπη και να βοηθήσει με όλα τα μέσα το ΠΝ, το οποίο διέρχεται – όπως και οι λοιποί Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων – την σοβαρότερη οικονομική κρίση της νεώτερης ιστορίας του. Ο εκφραστής της Ναυτικής Ισχύος του Ελληνισμού αναζητά κατεπειγόντως πόρους για να διατηρήσει τα πλοία του σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα. Οι Έλληνες εφοπλιστές μπορούν και πρέπει να βοηθήσουν παρέχοντας τουλάχιστον το αναγκαίο πετρέλαιο και τα άλλα αναλώσιμα για τον Στόλο! Μέσα στο γενικό βεβαρημένο κλίμα η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) αναμένει την πολιτική απόφαση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, προκειμένου να προχωρήσει στην απόσυρση δύο πολεμικών πλοίων, τα οποία διαθέτει για τις συμμαχικές υποχρεώσεις. Συγκεκριμένα το ΓΕΝ για λόγους που συνάδουν με το γενικό οικονομικό κλίμα πρότεινε την αποχώρηση μιας φρεγάτας και ενός ναρκοθηρευτικού από τις συμμαχικές αποστολές SNMG2 και SNMCMG2. Οι κινήσεις αυτές κρίθηκαν απαραίτητες προκειμένου να μπορέσει η χώρα να διατηρήσει για λόγους εθνικού συμφέροντος: α) μια φρεγάτα στην Επιχείρηση Unified Protector που διεξάγεται στη Λιβύη, β) μία φρεγάτα στην Επιχείρηση Atalanta κατά της πειρατείας στην Σομαλία και γ) μια επίσης φρεγάτα που διατίθεται σε τακτά χρονικά διαστήματα στην Επιχείρηση Active Endeavour στην Μεσόγειο. Σημειώνεται ότι το ΠΝ μετέχει με μια πυραυλάκατο (Ταχύ Περιπολικό Κατευθυνομένων βλημάτων - ΤΠΚ) στην Επιχείρηση Unifil που διεξάγεται έξω από τις ακτές του Λιβάνου. Η κίνηση αυτή που αναμένεται να επισημοποιηθεί τις επόμενες ημέρες, θα τερματίσει την ελληνική παρουσία στις «οικείες» συμμαχικές αποστολές, για άγνωστο χρονικό ορίζοντα, ενώ εάν υπάρξει επιδείνωση των οικονομικών και ζητηθεί νέα περικοπή στον λειτουργικό προϋπολογισμό, τότε θα αποσυρθούν και άλλες ναυτικές μονάδες. Προς το παρόν το ΠΝ υποστηρίζει τα ελληνικά συμφέροντα στην Σομαλία, καλύπτοντας ολόκληρο το κόστος από εθνικούς πόρους. Από τον συγκεκριμένο (Στενά Αντεν) ύψιστης γεωστρατηγικής σημασίας εμπορικό δίαυλο διέρχονται εκατοντάδες πλοία ελληνικών συμφερόντων. Συνεπώς αποτελεί ελάχιστη έκφραση «ναυτικής αλληλεγγύης» του Εμπορικού προς το Πολεμικό Ναυτικό, η παροχή καυσίμων καθώς και άλλης μορφής διευκόλυνσης, προκειμένου να διασφαλιστούν τα εθνικά συμφέροντα, πριν τα πλοία μας αντικατασταθούν από τα πανταχού παρόντα πολεμικά των νεοθωμανών. Σε καιρούς χαλεπούς σημαίνει η ώρα των μεγάλων ευεργετών. Δεν ζητείται «αίμα», αυτό το παρέχει ο Στόλος, παρά μόνο πετρέλαιο! Άποψή μας είναι ότι η περίσταση είναι ιδανική για την σφυρηλάτηση ενός νέου δεσμού μεταξύ Εμπορικού και Πολεμικού Ναυτικού. Γιατί κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι:
Έχουμε γη και πατρίδα, όταν έχουμε πλοία στην θάλασσα…
http://perialos.blogspot.com/

21 Ιουλίου 2011

OI ΤΡΕΙΣ ΠΡΩTΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 20-22/7/1974.


Η μάχη της Κύπρου δόθηκε από ελληνικής πλευράς σε δύο πεδία, διπλωματικό – πολιτικό και στρατιωτικό. Στο παρόν σημείωμα – αφιέρωμα θα ασχοληθούμε μόνο με το «στρατιωτικό πεδίο» και ειδικότερα με την μάχη των τριών πρώτων ημερών από 20.05.30 μέχρι 22.16.00 Ιουλίου, οπότε συμφωνήθηκε η κατάπαυση του πυρός. ! Παρενθετικά υπενθυμίζουμε, ότι στις συνδυασμένες επιχειρήσεις ξηράς – θάλασσας – αέρος η επιδίωξη, του μεν επιτιθεμένου είναι η απόκτηση μιας λωρίδας ξηράς – στενής έστω – που ονομάζουμε, «προγεφύρωμα», του δε αμυνομένου η απόκρουση της αποβάσεως, η εξάλειψη του προγεφυρώματος που όμως πρέπει να γίνει εντός του πρώτου 24ώρου. Πάσα καθιστέρηση του αμυνομένου για την αποκατάσταση του εθνικού εδάφους, πέραν των 24 ωρών θα είναι επιζήμια γι’ αυτόν.

Στην απόβαση της Νορμανδίας 6/6/1944, ο Χίτλερ είχε δεσμεύσει δύο τεθωρακισμένες Μεραρχίες μακράν του πεδίου της μάχης, τις οποίες αποδέσμευσε το απόγευμα της ίδιας ημέρας, αλλά ήταν πλέον αργά. Οι αγώνες αυτού του τύπου, που χαρακτηρίζονται ειδικοί, πρέπει να δίδονται «επί των ακτών και δια τας ακτάς”. Την αρχή αυτή του πολέμου οι βετεράνοι της 10ετίας του 1940, απόφοιτοι ανωτάτων σχολών εσωτερικού και εξωτερικού Έλληνες αξιωματικοί, επιτελείς και διοικητές, ενστερνίζονταν πλήρως. Ο σχεδιασμός για την απόκρουση μιας πιθανής τουρκικής εισβολής ξεκίνησε το καλοκαίρι 1964 μετά τα γεγονότα της Τυλληρίας και την εγκατάσταση στην Κύπρο της ελληνικής Μεραρχίας.

Το σύνολον των ακτών της Κύπρου – όσες προσφέρονταν – θα αποτελέσουν στα σχέδια πιθανούς αιγιαλούς αποβάσεως, με βαρύτητα βεβαίως τις βόρειες ακτές (Κυρήνεια). Αρχής γενομένης το καλοκαίρι 1965, τα «weekend» και τα «holidays» για τον ελληνικό στρατό (Ελλαδικό και Κυπριακό) θα ήταν άγνωστα. Κάθε εβδομάδα, από Παρασκευή μέχρι Δευτέρα, τα στρατεύματα βρίσκονταν εκτός στρατοπέδου και συγχρόνως πραγματοποιείτο τοπική επιστράτευση. Δοκιμάζονταν τα Σχέδια, τα οποία έφεραν διάφορες κωδικές ονομασίες υπό την Γενική Διεύθυνση πάντοτε της ΑΣΔΑΚ.

Έτσι έκαστος βαθμοφόρος, κάθε στρατιώτης, γνώριζε με «κλειστά μάτια» που θα κατευθυνθεί τη νύχτα για να αντιμετωπίσει τον Τούρκο εισβολέα, σε πιθανή απόβαση. Κατά την τουρκική εισβολή του 1974 το αμυντικό σύστημα της Κύπρου, που προετοιμαζόταν 10 χρόνια, λειτούργησε μεν αλλά μόνο μερικώς. Η μερική έστω λειτουργία σημειώθηκε χάρις στην πρωτοβουλία των εγγύς του προγεφυρώματος και τουρκικών θυλάκων ευρισκομένων ελληνικών Μονάδων, χερσαίων και ναυτικών (δύο τορπιλάκατοι).

Ως ακτή αποβάσεως των τουρκικών δυνάμεων είχε επιλεγεί η περιοχή Πεντεμίλι δυτικά της Κυρήνειας. Η απόβαση ξεκίνησε την 05.30 ώρα της 20/7/1974 ενώ από τις 05.15 ώρας η τουρκική αεροπορία άρχισε να βομβαρδίζει στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους στην περιοχή Κυρήνειας – Λευκωσίας με ταυτόχρονη μεταφορά καταδρομέων με ελικόπτερα στη περιοχή Αγύρτας και ρίψη αλεξιπτωτιστών στον θύλακα Λευκωσίας (Γκιόνελι).

Εναντίον της τουρκικής αρμάδας έπλευσαν «πάση δυνάμει» οι δύο τορπιλάκατοι Τ/Α3 και Τ/Α4 για να βρεθούν σε απόσταση βεληνεκούς των πυροβόλων τους ώστε να προσβάλουν επιτυχώς την τουρκική νηοπομπή. Δυστυχώς οι τορπιλάκατοι προσεβλήθησαν από την τουρκική αεροπορία και ολόκληρα το πλήρωμα της Τ/Α3 με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Ε. Τσομάκη έπεφτε ηρωικώς μαχόμενο υπέρ πίστεως και πατρίδος, τιμώντας την ιστορία και την δόξα του πολεμικού μας ναυτικού.

Την 1η ημέρα η αποβατική επιχείρηση των Τούρκων ήταν βραδείας εξελίξεως λόγω προβλημάτων και συγχύσεως που δημιουργήθηκαν εντός του προγεφυρώματος όπου αποβιβάστηκε ανενόχλητα δύναμη ενός ΣΑΤ (Συγκρότημα Αποβατικού Τάγματος), Η απόβαση (αποβίβαση) του 50ού τουρκικού Συντάγματος πεζικού με Τ/Θ και μιας Μοίρας Πυροβολικού, ολοκληρώθηκε την 22.1600 Ιουλίου ενώ δια των ελικοπτέρων είχε αποβιβασθεί στον θύλακα Λευκωσίας – Αγύρτας δύναμη δύο Ταξιαρχιών περιλαμβανομένων και αλεξιπτωτιστών Σύνολον 9 ΤΠ, μία ΕΜΑ και 1-2 ΜΠ (Ι. Μπίτος – από την Πράσινη Γραμμή στους δύο Αττίλες σελ. 245 -περ. Πόλεμος και Ιστορία Ιούνιος 2008 σελ. 28-35).

Ενεργώντος σύμφωνα με το δόγμα «αγώνας επί των ακτών για τις ακτές» ο αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης διοικητής του 251 ΤΠ Κυρήνειας ενεργεί αντεπίθεση και κατορθώνει να περισφίξει το προγεφύρωμα σε μια ζώνη πλάτους 350 και μήκους 1000 μέτρων. Κατά τη νύκτα της 20/21 (02.30 της 21ης Ιουλίου) δύναμη πέντε Λόχων από διάφορες Μονάδες προσβάλλει επίσης τις εχθρικές θέσεις. Και οι δύο ενέργειες μη υποστηριχθείσες από πυροβολικό και μη ενισχυθείσες με νωπές δυνάμεις, δεν οδήγησαν στην επίτευξη του στόχου παρά την τόλμη και γενναιότητα που επέδειξαν οι Έλληνες μαχητές. Ο Κουρούπης, μαχόμενος το επόμενο διήμερο εντός της Κυρήνειας παύει να δίνει σημεία ζωής και έκτοτε η τύχη του αγνοείται. Επίσης την ίδια νύχτα 20/21 Ιουλίου οι τρεις Μοίρες Καταδρομών 31, 32, 33 και αργότερα η επιστρατευόμενη 34η επιτίθενται κατά της αμυντικής τοποθεσίας διαβάσεως Μπογαζίου όπου οι καταδρομείς αγωνίζονται με άφθαστη ανδρεία και αυταπάρνηση και ο διοικητής της 33 ΜΚ ταγματάρχης Γ. Κατσάνης πέφτει ηρωικά μαχόμενος στο ύψωμα Πετρομούθια Πενταδάκτυλου. Ο αντισυνταγματάρχης Γ. Μπούτας επικεφαλής της Μονάδος του (286 ΜΤΠ) κινούμενος προς την περιοχή του Προγεφυρώματος τραυματίζεται θανάσιμα.

Το αρματαγωγό «Λέσβος» με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Ε. Χανδρηνό που μετέφερε από Λεμεσσό απολυόμενους της ΕΛΔΥΚ «κρατάει» έξω από την Πάφο και προσβάλλει με τα πυροβόλα του τον τουρκικό θύλακα στην πόλη. Η ενέργεια αυτή του «Λέσβος» δημιουργεί σύγχυση στην τουρκική αεροπορία η οποία βυθίζει το δικό τους αντιτορπιλικό «Κοτζάτεπε». Σ’ αυτό το τριήμερο και συγκεκριμένα την 20η και την νύκτα 20/21 Ιουλίου εκδηλώνεται επίθεση της ΕΛΔΥΚ μετά Μονάδων της Ε/Φ εναντίον του θύλακα «Γκιάνελι», η οποία παρά την ορμητικότητα που είχε, δεν κατέληξε σε επιθυμητό αποτέλεσμα λόγω υπερτέρων τουρκικών δυνάμεων που είχαν αποβιβαστεί και της οχυρώσεως της περιμέτρου που είχε οργανωθεί από τον καιρό της «ειρήνης».

Στην μάχη του Γκιόνελι που εξελίχθηκε σε τιτανομαχία έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι ο υπολοχαγός Σ. Τσιώνος και πέντε οπλίτες ενώ αγνοείται η τύχη τριών στρατιωτών της ΕΛΔΥΚ. Η τιτανομαχία της ΕΛΔΥΚ θα επαναληφθεί την 14η Αυγούστου σε αγώνα εκ του «συστάδην» για την υπεράσπιση του ελληνικού Στρατοπέδου. Επέμβαση από το «εθνικό κέντρο» (Ελλάδα) σ’ αυτό το κρίσιμο τριήμερο εκδηλώθηκε δια της αποστολής με 15 Α/Φ νορντάτλας της Α’ Μοίρας Καταδρομών, την νύχτα της 21/22 Ιουλίου η οποία, παρά τις απώλειες 28 ανδρών + 4 πλήρωμα από την κατάρριψη ενός αεροσκάφους, διεξήγαγε ένα υπέροχο αγώνα που είχε ως αποτέλεσμα η Λευκωσία να διατηρήσει την ελευθερία της. Οι απώλειες του εξ Ελλάδος στρατιωτικού προσωπικού (Ι. Μπίτος σελ. 369-374) ανέρχονται σε 14 αξιωματικούς και 76 οπλίτες πεσόντες και σε 9 αξιωματικούς και 80 οπλίτες αγνοούμενους.

Από την σύντομη εξιστόρηση των γεγονότων του τριημέρου 20/22 -7-1974 προκύπτει ότι οι ευρεθέντες στην πρώτη γραμμή του μετώπου Έλληνες (ελλαδίτες – ελληνοκύπριοι) αξιωματικοί και οπλίτες εξεπλήρωσαν πλήρως το καθήκον τους προς την πατρίδα, αγωνισθέντες κάτω από αντίξοες συνθήκες, αυταπάρνηση και ηρωισμό εναντίον εχθρού που υπερτερούσε συντριπτικά σε προσωπικό, μέσα και οπλικά συστήματα και είναι παρήγορο το γεγονός ότι η πολιτεία, έστω αργά, αποφάσισε να τιμήσει τους αγώνες και θυσίες των τέκνων της που έπεσαν για την ελευθερία του σμαραγδένιου νησιού το οποίο, παρά τις κατά καιρούς επιβουλές, διατήρησε και διατηρεί επί τρεις χιλιετίες την ελληνικότητά του.

ΠΗΓΗ: ΕΛΛΑΣ

12 Ιουλίου 2011

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΝΔΚ (Ναυτική Διοίκηση Κύπρου) ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ.

Από το βιβλίο: «Ίδρυση του Κυπριακού Ναυτικού
(1964-1966)». Επιμέλεια: Αντιναύαρχοι ΠΝ
Κ. Δημητριάδης – Γ. Δεμέστιχας, σελ. 48.
Διάθεση: Εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Μετά την απόφαση του Μακάριου τον Σεπτέμβριο 1964 να αγοράσει από τη Σοβιετική Ένωση τις 6 Τ/Α άρχισε η άφιξη στην Κύπρο από την Ελλάδα ανωτέρου και κατωτέρου προσωπικού του ΠΝ το οποίο στη συνέχεια θα μετέβαινε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για την παραλαβή των σκαφών αυτών από τους Σοβιετικούς.

Το ΓΕΝ, λόγω προελεύσεως των Τορπιλακάτων, είχε σχεδιάσει να γίνει η παραλαβή και η αρχική επάνδρωσή τους με ανώτερο προσωπικό προερχόμενο κυρίως από εθελοντές εφέδρους εκ μονίμων, αλλά στη συνέχεια περιέλαβε και εν ενεργεία αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, καθώς και στρατεύσιμο προσωπικό.

Κατά την περίοδο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 1964 βελτιώθηκε η επικοινωνία του Θαλάμου Επιχειρήσεων της Ναυτικής Διοίκησης Κύπρου (ΝΔΚ) με τα Ναυτικά Παρατηρητήρια με την εγκατάσταση νέου αυτόνομου συστήματος αναμετάδοσης και εφαρμόσθηκε κωδικοποιημένη επικοινωνία με εκπονηθέντα Κώδικα Αναφορών. Το σύστημα αυτό επεξετάθη αργότερα και χρησιμοποιείτο και από τα λοιπά υφιστάμενα κλιμάκια της ΝΔΚ, ενώ παρέμεινε ως εναλλακτική μέθοδος επικοινωνίας η υφισταμένη υποδομή του οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Κύπρου. Επίσης δημιουργήθηκε μία κινητή μονάδα θαλάμου επιχειρήσεων εφοδιασμένη με τις απαραίτητες συσκευές η οποία και είχε την δυνατότητα να ρυμουλκήσει μία ηλεκτρογεννήτρια, με σκοπό την κατάλληλο ανάπτυξή της, εφόσον προέκυπτε τέτοια ανάγκη. Στην Κύπρο έφθασε επίσης (στις 7-10-64), ο έφεδρος Υποναύαρχος Γ. Καρβέλης ο οποίος στη συνέχεια μετέβη στην Αλεξάνδρεια για την παραλαβή εκ μέρους της Κυπριακής Κυβερνήσεως του συνόλου του πολεμικού υλικού που ο Μακάριος αγόρασε από τη Σοβιετική Ένωση. Τον Νοέμβριο του ’64 (10-11-64) αφίχθη στην Κύπρο ο Πλωτάρχης Γ. Δημητρόπουλος ΠΝ που ανέλαβε Ναυτικός Διοικητής Κύπρου (ΝΔΚ) και ο οποίος προηγουμένως επί επτάμηνο είχε συμμετάσχει στην Ελλάδα και την Κύπρο στη σχεδίαση και υλοποίηση των αποφάσεων για την άμυνα της Κύπρου και επωμίσθη το δύσκολο έργο της οργανώσεως του Κυπριακού Ναυτικού ξεκινώντας σχεδόν από μηδενική βάση. Από τα πρώτα μελήματα του ΝΔΚ ήταν η ανάπτυξη της απαραιτήτου επικοινωνιακής υποδομής για την αξιόπιστη αμφίδρομη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ ΝΔΚ – ΝΒ Χρυσούλης – Ν. Σταθμών – Ν. Κλιμακίων – Ν. Παρατηρητηρίων – Πλοίων ως και Πλοίων – Αεροσκαφών.

Η απόκτηση έξι Τορπιλακάτων στο εγγύτατο μέλλον από την Κύπρο σήμαινε ουσιαστικά τη δημιουργία Κυπριακού Ναυτικού που επέβαλε επειγόντως ανάπτυξη της ΝΔΚ ώστε να καταστεί δυνατή η αξιοποίηση των νέων αυτών Μονάδων. Ένα έργο πραγματικά τεράστιο που έπρεπε να γίνει σε λίγο χρόνο αλλά δυστυχώς με ελάχιστα μέσα και προσωπικό. Η πρώτη βέβαια προτεραιότητα ήταν η δημιουργία της υπηρεσίας Διοικητικής Μέριμνας (Δ.Μ.) για την υποδοχή και την εν συνεχεία υποστήριξη των Τ/Α.

Η υπηρεσία αυτή δημιουργήθηκε στην περιοχή Μπογάζι κοντά στο λιμάνι Αμμοχώστου, με το όνομα «ΝΑΥΤΙΚΗ ΒΑΣΗ ΧΡΥΣΟΥΛΗΣ» (ΝΒΧ) προς τιμήν του φονευθέντος Υπάρχου του Περιπολικού ΦΑΕΘΩΝ Σημαιοφόρου ΣΕΑ/Μ Π. Χρυσούλη. Από την τράπεζα Κύπρου είχε προηγηθεί η επίταξη της περιοχής αυτής όπου ευρίσκοντο εγκαταλελειμμένες κτιριακές εγκαταστάσεις και ευκολίες φορτώσεως υλικών σε πλοία παραβάλλοντα σε μικρή προβλήτα. Το όλο αυτό συγκρότημα ανήκε στο παρελθόν στον επιχειρηματία Μποδοσάκη.

Ναυτική Βάση "ΧΡΥΣΟΥΛΗΣ". ΦΩΤΟ: www.army.gov.cy

Στις αρχές του ’65, η όλη δημιουργία και λειτουργία της Βάσης για την τεχνική υποστήριξη των Τ/Α ως και για την κάλυψη των πάσης φύσεως αναγκών της ΝΔΚ σε κατασκευές, συντήρηση και αποκατάσταση βλαβών των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών ήταν έργο του Υποπλοιάρχου (Μ) Ε. Ξενιτίδη που είχε αφιχθεί στην Κύπρο τον Οκτώβριο του 1964 και ανέλαβε καθήκοντα Διοικητού ΝΒΧ και Τεχνικού Διευθυντού.

Στις 17 Ιανουαρίου ’65 παρουσιάστηκαν στην Κύπρο ο εφ, εκ μονίμων Πλωτάρχης Α. Μιχαλόπουλος και ο Ανθυποπλοίαρχος Κ. Δημητριάδης. Η βοήθεια που πρόσφεραν στην ανάπτυξη της ΝΔΚ ήταν ουσιαστική και μάλιστα υπό την ασφυκτική πίεση των νέων απαιτήσεων που δημιουργούσαν οι έξι Τορπιλάκατοι, ένα όπλο άγνωστο μέχρι τότε στο Πολεμικό μας Ναυτικό.

Η μεταφορά του πλείστου των υλικών από την Αίγυπτο στην Κύπρο έγινε με τρία ταξίδια του M/S «ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΠΟΥΣΕΣ», που είχε μισθωθεί για το σκοπό αυτό. Η επιχείρηση μεταφοράς και εκφορτώσεως στο Μπογάζι περιελάμβανε μεταξύ άλλων:
  • Ημερομηνίες απόπλου.
  • Ακολουθητέα δρομολόγια.
  • Κωδικοποιημένα σήματα κατά την διάρκεια το πλου.
  • Ώρα κατάπλου και προστασία από θαλάσσης κατά τον χρόνο προσεγγίσεως στο Μπογάζι.
  • Σήματα αναγνωρίσεως.
  • Εκφόρτωση και μέτρα ασφαλείας κατά το χρόνο εκφορτώσεως.
Στις 22.00 της 28ης Ιανουαρίου 1965 κατέπλευσε με το πρώτο του φορτίο στο Μπογάζι το M/S «ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΠΟΥΣΕΣ» Η εκφόρτωση των δύο πρώτων Τ/Α και των λοιπών υλικών έγινε κατά τον σχεδιασθέντα τρόπο και προτού ξημερώσει όλα είχαν τελειώσει. Οι δύο Τ/Α ευρίσκοντο στην προβλήτα της Ν. Βάσης σκεπασμένες με δίκτυα παραλλαγής και ο μεταφορέας μακριά από τον τόπο εκφόρτωσης.

Στις 16 Φεβρουαρίου 1965 παρουσιάσθησαν στην Κύπρο οι Ανθυποπλοίαρχοι Ε. Καναβαριώτης, Α. Ναξάκης και στις 25 Φεβρουαρίου 1965 οι Αγγ. Χρυσικόπουλος και Γρ. Δεμέστιχας.

Εντός του Φεβρουαρίου έγιναν ακόμη δύο μεταφορές με το ΜΠΟΥΣΕΣ και ολοκληρώθηκε η μεταφορά του υλικού που αφορούσε το Ναυτικό. Το υλικό τούτο αποτελείτο από:
  • 6 Τορπιλακάτους
  • 35 Τορπίλες μάχης.
  • 3 Τορπίλες γυμνασίων
  • 3 Αεροσυμπιεστές
  • Υλικά εγκατάστασης Συνεργείου Τορπιλών.
  • 2 Φορεία τορπιλών.
  • 2 Σταθμούς ασυρμάτου VHF μετά μονάδων τροφοδότησης.
  • 1 Γερανοφόρο όχημα
  • 1 Αυτοκίνητο μεταφοράς οπλιτών
  • 180 τόνους καυσίμων
  • Αμοιβό μηχανολογικό, ηλεκτρολογικό, ηλεκτρονικό, ναυτιλίας, ελέγχου βλαβών και πυροβολικού υλικό.
  • 48.000 βλήματα των 14,5 χ/μ
  • Υλικό στρατωνισμού των 6 Τ/Α.
Με την συνεργασία και βοήθεια των Ο.Υ.Κ. και των Κυβερνητών των Τ/Α και των πληρωμάτων τους εκαλύφθησαν με επιτυχία οι ακόλουθοι τομείς με τις υπάρχουσες τότε μικρές δυνατότητες:
  • Ενδιαιτήσεις προσωπικού
  • Ασφάλεια περιοχής Βάσης.
  • Α/Α Άμυνα.
  • Αποθήκευση τορπιλών, πυρομαχικών και λοιπών υλικών.
  • Προετοιμασία και συντονισμός κινήσεων για την ταχεία εκφόρτωση των αφικνουμένων από την Αίγυπτο Τ/Α ως και των λοιπών υλικών του Σ.Ξ. και Π.Α.
Χάρις στις άοκνες προσπάθειες των αξιωματικών και του προσωπικού της ΝΒ Χρυσούλης, των Κυβερνητών και των πληρωμάτων, η ενεργοποίηση των Τ/Α επραγματοποιήθη σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα και κερδήθηκε πολύτιμος χρόνος για την εξοικείωση των πληρωμάτων με τα νέα αυτά σκάφη και κυρίως με το τρίτο ζευγάρι (Τ/Α 5 και 6) με Κυβερνήτες του Ανθυπολποιάρχους Γ. Δεμέστιχα και Ε. Καναβαριώτη που οι ίδιοι και τα πληρώματά τους δεν είχαν μεταβεί στην Αίγυπτο. Το αποτέλεσμα ήταν οι Κυβερνήτες να αποκτήσουν την ικανότητα να χειρίζουν τα σκάφη τους με ανεση σε πολύ μικρό χρόνο από την εκφόρτωση τους στο Μπογάζι.

Αυτή η ικανότητα των Κυβερνητών να ενεργοποιούν πλήρως εντός 10-15 λεπτών τα σκάφη τους, επέτρεπε τον ταχύτατο απόπλου για κάθε επιχειρησιακή αποστολή ή προς τα σημεία διασποράς / αποκρύψεως, κινήσεις που γινόταν συχνότατα ανάλογα με τις πληροφορίες, είτε από την περιοχή Αμμοχώστου (Μπογάζι) είτε από άλλες περιοχές (π.χ. Κυρήνεια) και πάντοτε με οπλισμένες τις τορπίλες, με αποκορύφωμα την 13η Μαρτίου 1965 όταν αναμενόταν ο βομβαρδισμός της ΝΒ Χρυσούλης που απέπλευσαν ταχύτατα υπό πλήρη ετοιμότητα στις θέσεις αποκρύψεως (περιοχή Ξυλοφάγου, σπηλιές Αγίας Νάπας). Οι περιοχές αυτές αποκρύψεως παρουσίαζαν μεγάλες δυσκολίες κατά την είσοδο και έξοδο των Τ/Α.

Συγκεκριμένα, το βράδυ της 12ης προς 13ης Μαρτίου επρόκειτο να αφιχθούν στο Μπογάζι τα βλήματα εδάφους / αέρος της Π.Α. όταν ελήφθη σήμα από το ΓΕΕΘΑ με κέιμενο: «Άμα την έω βομβαρδίζεται Ναυτική Βάση Μπογαζίου. Εκκενώσατε την περιοχή».

Διετάχθη ο άμεσος απόπλους των Τ/Α και η διασπορά των τορπιλών, πυρομαχικών, καυσίμων και λοιπών ευφλέκτων υλικών στο δάσος στο Τρίκωμο όπου θα εφρουρούντο. Λίγο πριν ξημερώσει η Ν. Βάση ευρίσκετο σε συναγερμό με τα πυροβόλα των 20 χ/μ έτοιμα προς δράση. Στη Βάση οι ομοχειρίες των
OERLIKON ενισχύθηκαν με προσωπικό και πυρομαχικά, έτοιμες για την αντιμετώπιση της αναμενόμενης αεροπορικής προσβολής. Σημειώνεται ότι ο ίδιος ο ΝΔΚ Πλωτάρχης Γ. Δημητρόπουλος και ο Υποδιοικητή της Βάσεως Ανθυποπλοίαρχος Α. Χρυσικόπουλος, εγκαίρως και προτού χαράξει, ήσαν παρόντες στο Νο 1 OERLIKON, του λιμανιού, απ’ όπου λόγω διαμορφώσεως του χώρου και του σημείου ανατολής του ηλίου ανεμένετο να πρωτοεμφανισθούν τα αεροσκάφη (Α/Φ), έτοιμοι να δώσουν την έναρξη του Α/Α πυρός.

Η Τ/Α P4 σε ασκήσεις. ΦΩΤΟ: www.army.gov.cy

Τελικά τίποτε δε συνέβη, η απειλή δεν πραγματοποιήθηκε, οι πύραυλοι δεν έφθασαν ποτέ και η ημέρα της 13ης Μαρτίου κύλησε ήρεμα. Το μόνο που πετούσε στην ώρα του πάνω από την περιοχή ήταν το αεροσκάφος του ΟΗΕ.

Διερωτάται κανείς, μήπως οι πληροφοριοδότες του ΓΕΕΘΑ εσκεμμένα ήθελε να εκφοβήσει την ελληνική πλευρά για να μην εφοδιασθεί με τα βλήματα εδάφους / αέρος; Είναι το πιθανότερο. Δεν θα πρέπει όμως να αποκλεισθεί τελείως το ενδεχόμενο ο βομβαρδισμός από τα τουρκικά Α/Φ να ματαιώθηκε όταν ο εντολοδόχος του πληροφοριοδότου ειδοποίησε την τουρκική πλευρά ότι δεν χρειάζεται επέμβαση αφού δεν επρόκειτο να καταπλεύσει το πλοίο με τους πυραύλους. Είναι μάλλον βέβαιο ότι παρά τα μέτρα που είχαν ληφθεί για την απόκρυψη της Ελληνικής Μεραρχίας, οι Αμερικανοί εγνώριζαν την ύπαρξή της στην Κύπρο. Η Μεραρχία αυτή αποτελούσε μια αποτρεπτική δύναμη για την Κύπρο με την Τουρκία όμως να διαθέτει απόλυτη κυριαρχία αέρος. Υπήρχε λοιπόν κάποια ισορροπία δυνάμεων, την οποία οι Αμερικανοί επιθυμούσαν για να μη διαταράσσετε η ΝΑ Πτέρυγα του ΝΑΤΟ σε περίπτωση ανοικτής συγκρούσεως Ελλάδος –Τουρκίας. Τα βλήματα όμως εδάφους/αέρος θα διετάρασσαν την ισορροπία αυτή υπέρ της Κύπρου και η Τουρκία δεν θα ηδύνατο πλέον να ενεργήσει στρατιωτικά κατά της νήσου με τα πλεονεκτήματα της αεροπορικής δυνάμεως της. Παράλληλα όμως το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) αξιολογώντας τα βλήματα αυτά (SA-2), που είχαν επιλέξει οι Κυπριακές αρχές, αποφάνθηκε ότι ήσαν ακατάλληλα για την Αντιαεροπορική Άμυνα καθ’ όσον τα συστήματα κατευθύνσεως δεν εντόπιζαν στόχους κάτω των 1.500 ποδών και για την συντήρησή τους απαιτείτο η παρουσία Σοβιετικού τεχνικού προσωπικού[1].

Οι προηγηθείσες τον Αύγουστο του 1964 επιχειρήσεις της Εθνοφρουράς στα Κόκκινα, είχαν σκοπό να εξαλείψουν ένα προγεφύρωμα το οποίο θα ηδύνατο να χρησιμοποιηθεί από την Τουρκία στην περίπτωση στρατιωτικής της επεμβάσεως και γι’ αυτό επενέβησαν δυναμικά με την αεροπορική προσβολή. Μία νέα τουρκική αεροπορική προσβολή θα μπορορύσε να επαναληφθεί και στο Μπογάζι εφόσον διεπιστώνετο ότι οι δυνατότητες στρατιωτικής επεμβάσεως άρχισαν να μειώνονται με την απώλεια της πλήρους κυριαρχίας στον αέρα, εάν η Κύπρος ηύξανε τις αντιαεροπορικές της δυνατότητες με την παραλαβή των βλημάτων εδάφους – αέρος.

Οργάνωση και Διοίκηση ΝΔΚ
Η οργάνωση της αναπτυσσομένης Ναυτικής Διοίκησης Κύπρου δύο περίπου μήνες από της αφίξεως των δύο πρώτων Τ/Α εμφανίζεται στο παρατιθέμενο διάγραμμα.

Στον Πλωτάρχη Α. Μιχαλόπουλο ανετέθησαν καθήκοντα Διοικητού της Διοικήσεως Σκαφών Παρακτίου Αμύνης (ΔΣΠΑ) στις 26-2-65.
Τα πλοία του Στολίσκου αυτού ήσαν οι 6 Τ/Α, το Περιπολικό ΛΕΒΕΝΤΗΣ (πρώην ΑΡΙΩΝ) και το Π/Κ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Βασικές αρμοδιότητες και ευθύνες του ΔΣΠΑ ήταν:
  • Οργάνωση, Διοίκηση και Εκπαίδευση των Τ/Α, ώστε να μπορούν να αναλαμβάνουν τις ακόλουθες αποστολές:
Α) σε συνεργασία με τους Σταθμούς Ρ/Ε ελέγχου των χωρικών υδάτων της Κύπρου από πλευράς παραβιάσεως οιασδήποτε μορφής.
Β)Προβολής αμφιβίου δυνάμεως επιχειρούσης να εισέλθει εμτός των χωρικών υδάτων της Κύπρου.
Γ) Προσβολής Πλοίων Επιφανείας ξένης δύναμης εντός του αγκυροβολίου τους.
  • Διοίκηση και Εκπαίδευση των λοιπών πλοίων της ΝΔΚ ώστε να μπορούν να αναλαμβάνουν αποστολές περιπολιών και ελέγχου των χωρικών υδάτων με την συνεργασία των Σταθμών Ρ/Ε και να συμβάλουν στην εκπαίδευση των Τ/Α.
  • Αξιοποίηση του Φρουρίου της Κυρηνείας για την δημιουργία εντός αυτού Ναυτικού Σταθμού προς παροχήν ευκολιών Δ.Μ. στα σκάφη του Κυπριακού Ναυτικού.
  • Δημιουργία Ναυτικού Κλιμακίου στο Ξυλοφάγο και άλλους καταλλήλους λιμενίσκους προφυλασσομένους από δυσμενείς καιρικές συνθήκες, περιοχές για την διασπορά και απόκρυψη των Τ/Α καθώς επίσης και για την διασπορά τορπιλών, πυρομαχικών και λοιπών καυσίμων.

    [1] Γ. Μήτσενα, «Ελληνικά φτερά στην Κύπρο».
Πηγή Περί Αλός

Πολύνεκρο δυστύχημα με ποταμόπλοιο στον Βόλγα. Δεκάδες παιδιά ανάμεσα στα θύματα.



Οι σοροί περίπου 110 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων 30 παιδιών, παραμένουν εντός τουριστικού ποταμόπλοιου που βυθίστηκε την Κυριακή 10-07-2011 στο ποταμό Βόλγα κοντά στο Καζάν της Ρωσίας, σύμφωνα με.. δύτες που ανέσυραν οκτώ νεκρούς μέχρι χθές.

Στην επιχείρηση εντοπισμού των θυμάτων και τυχόν επιζώντων συμμετέχουν δεκάδες δύτες. Το ποταμόπλοιο «Bulgaria» βυθίστηκε κάτω από πολύ κακές καιρικές συνθήκες, υπό σφοδρή βροχόπτωση. Σύμφωνα με τους επιζήσαντες το ποταμόπλοιο πήρε κλίση βυθίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά.

Ογδόντα άνθρωποι επέζησαν -οι περισσότεροι από αυτούς περισυνελέγησαν από διερχόμενο σκάφος έπειτα από μία ώρα και πλέον μέσα στο νερό. Ωστόσο οι ελπίδες ανεύρεσης κι άλλων επιζώντων είναι σχεδόν ανύπαρκτες, σύμφωνα με εκπρόσωπο των υπηρεσιών έκτακτων αναγκών.

Οι αρχές έχουν επιβεβαιώσει το θάνατο εννέα ανθρώπων - μιας γυναίκας που εντοπίστηκε χθες και των οκτώ που ανασύρθηκαν σήμερα.

Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονται στην παλαιότητα του σκάφους, το οποίο είχε ναυπηγηθεί το 1955 στην Τσεχοσλοβακία.

Ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ κάλεσε τις αρμόδιες υπηρεσίες να διερευνήσουν τα αίτια του δυστυχήματος και να εντοπίσουν τους υπεύθυνους.

Παράλληλα έδωσε εντολή να ελεγχθούν όλα τα μεταφορικά μέσα στη Ρωσία. «Πρέπει να προχωρήσουμε σε μια πλήρη εξέταση όλων των μέσων μεταφοράς επιβατών», δήλωσε ο πρόεδρος στη διάρκεια συνεδρίασης με τους υπουργούς που αναμεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση.

Εξάλλου ο υπουργός Εκτάκτων Καταστάσεων Σεργκέι Σόιγκου ανακοίνωσε πως το τουριστικό ποταμόπλοιο που ναυάγησε ήταν υπερφορτωμένο, καθώς μετέφερε 208 ανθρώπους.

Ο Σόιγκου είπε στον πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμιά ελπίδα να βρεθούν άλλοι επιζώντες. Διευκρίνισε πως διασώθηκαν 80 άνθρωποι.

Ο Μεντβέντεφ, μιλώντας από την κατοικία του στο Γκόρκι, έξω από τη Μόσχα, δήλωσε επίσης πως η Τρίτη θα κηρυχθεί ημέρα πένθους στη Ρωσία και πρόσθεσε πως το δυστύχημα δεν θα είχε συμβεί αν είχαν τηρηθεί οι διαδικασίες ασφαλείς.

πηγή ΤΑΧΑΛΙΑ

Μέγάλη έκρηξη στη Ναυτική Βάση στο Μαρί Κύπρου, μεταξύ Λεμεσού & Λάρνακας.

Η έκρηξη έγινε σε 98 κοντέινερς με πυρίτιδα, που πριν 2,5 χρόνια (28-01-2009) μεταφέρονταν και κατευθύνονταν (μέσα σε καράβι, ρωσικό με κυπριακή σημαία) από το Ιράν για τη Συρία, φορτία τα οποία κατασχέθηκαν λόγω του εμπάργκο που υπήρχε εναντίον της Συρίας και διατηρούνταν μέχρι τώρα στην εν λόγω Ναυτική Βάση.

Η συγκεκριμένη Ναυτική Βάση “Ευάγγελος Φλωράκης” στο Ζύγι, είναι η μεγαλύτερη Ναυτική Βάση της Κύπρου και ακριβώς δίπλα βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της ΕΛΔΥΚ (Ελληνικές Δυνάμεις Κύπρου) και του μεγάλου και οργανωμένου ηλεκτροπαραγωγικού Σταθμού Βασιλικού, που έχει τεθεί εκτός λειτουργίας (“έχει διαλυθεί”, “θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο”), με αποτέλεσμα πολλές περιοχές της Κύπρου να μην έχουν ηλεκτρικό ρεύμα.

Άραγε η εν λόγω έκρηξη έχει κάποια σχέση με την άρνηση των Κυπρίων να παραχωρήσουν Βάσεις τους για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ΝΑΤΟ, ΕΕ & ΗΠΑ εναντίον της Λιβύης, λίγους μήνες πριν;;; Μπορεί να είναι και “τιμωρία”;;;

Λέγεται ότι το συγκεκριμένο στρατιωτικό υλικό έπρεπε να έχει καταστραφεί κι όχι να εγκαταλειφθεί με τον τρόπο που συνέβη στη Βάση αυτή. Οπότε, ίσως οφείλεται σε αμέλεια, αν αναλογιστεί κανείς τις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή αυτή την εποχή;

Θα δείξει…

Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών αναφέρουν ότι τη στιγμή της έκρηξης (διαδοχικών εκρήξεων για την ακρίβεια) είδαν “μανιτάρι”, πυρηνικού τύπου και σιδερένια αντικείμενα-θραύσματα (που προέρχονταν από τις γύρω κατοικημένες περιοχές και εργασιακούς χώρους στρατοπέδων & ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού) να εκτοξεύονται σε μεγάλες αποστάσεις. Όλες οι γύρω περιοχές είναι γεμάτες με τέτοια διάσπαρτα σιδερένια κομμάτια.

Όλα τα γύρω χωριά της περιοχής, σε έκταση 10 χιλιομέτρων, έχουν υποστεί σοβαρές καταστροφές και η παρούσα εικόνα θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Εκκλησίες, σπίτια, κτίρια κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι από το ωστικό κύμα.

πηγή Σχολιαστές χωρίς σύνορα

Νεώτερη ενημέρωση

Δόθηκαν στη δημοσιότητα τα ονόματα των νεκρών από την έκρηξη σε φυλασσόμενα εμπορευματοκιβώτια πυρίτιδας στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης».

Οι 12 νεκροί είναι οι:

  • Πλοίαρχος Ιωαννίδης Ανδρέας, Διοικητής Ναυτικού/ ΓΕΕΦ,
  • Αντιπλοίαρχος Λάμπρου Λάμπρος, Διοικητής της Ναυτικής Βάσης.
  • Αρχικελευστής Κλεάνθους Κλεάνθης, Υπαξιωματικός στη Διοίκηση της Ναυτικής Βάσης,
  • ΕΠΥ Κελευστής Ηρακλέους Μιχάλης, Υπαξιωματικός στη Διοίκηση της Ναυτικής Βάσης,
  • Ναύτης (Εθνοφρουρός) Χριστοφόρου Μιλτιάδης, της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης,
  • Ναύτης (Εθνοφρουρός) Χριστοφόρου Χριστάκης, της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης.
  • Αρχιλοχίας Πυροσβεστικής Υπηρεσίας 3591 Ανδρέας Παπαδόπουλος,
  • Πυροσβέστης 74 Βασίλης Κρόκος,
  • Πυροσβέστης 2446 Σπύρος Τταντής,
  • Πυροσβέστης 3520 Παναγιώτης Θεοφίλου,
  • Αρχιπυροσβέστης 3311 Γιώργος Γιακουμή,
  • Πυροσβέστης 4829 Αδάμος Αδάμου.

Ο Υπουργός Άμυνας αποφάσισε να τους προάξει επ’ ανδραγαθία.

Οι δίδυμοι αδερφοί Μιλτιάδης και Χριστάκης Χριστοφόρου.

πηγή

Τις παραιτήσεις τους υπέβαλαν στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ο υπουργός Άμυνας, Κώστας Παπακώστας, και ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, στρατηγός Πέτρος Τσαλικίδης, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την πολύνεκρη τραγωδία σε ναυτική βάση, 20 χιλιόμετρα ανατολικά της Λεμεσού.
Οι παραιτήσεις τους έγιναν αποδεκτές.

από Enet



από το Newsit

8 Ιουλίου 2011

Ναυμαχία Σαλαμίνας (28 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ.). Η πρώτη ένδοξη νίκη του ενωμένου Ελληνικού στόλου.


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Πριν τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας

Μετά την κατάληψη του στενού των Θερμοπυλών απ' τους Πέρσες και την λήξη της Ναυμαχίας του Αρτεμισίου χωρίς αποφασιστικό αποτέλεσμα, ο Ελληνικός στόλος εγκατέλειψε την θαλάσσια περιοχή στα Βόρεια της Εύβοιας κατευθυνόμενος προς τις ακτές της Αττικής και έτσι άνοιξε ο δρόμος για την κατάκτηση ολόκληρης της Κεντρικής Ελλάδας από τον στρατό του Ξέρξη. Σ' αυτή την περίσταση ο ρόλος του Θεμιστοκλή υπήρξε οπωσδήποτε αποφασιστικός, κατόρθωσε να πείσει τους Αθηναίους να εκκενώσουν την Αττική με την προστασία του Ελληνικού στόλου ο οποίος αγκυροβόλησε στη Σαλαμίνα για να προστατεύσει αυτήν την επιχείρηση.


1. Δυνάμεις και Σχέδια των Αντιπάλων


1.1. Οι δυνάμεις των Αντιπάλων

Για τη δύναμη του Περσικού στόλου οι πηγές μάς δίνουν διάφορες πληροφορίες, ασφαλώς υπερβολικές στο σύνολο τους, όχι όμως και τελείως αντιφατικές. Ο Αισχύλος στους "Πέρσες" αναφέρει ότι ο εχθρός διέθετε 1.207 πλοία, αριθμό τον οποίο δίνει και ο Ηρόδοτος για τον στόλο όμως που συγκεντρώθηκε στην αρχή της εκστρατείας. Επειδή όμως μεταξύ αυτού του χρονικού σημείου και της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας οι Πέρσες είχαν για διάφορους λόγους απώλειες της τάξεως των 670 περίπου πλοίων, οι οποίες αναπληρώθηκαν μόνο με 125 νέα, οι δυνάμεις που παρέταξαν στη Σαλαμίνα ήταν περίπου 670 πλοία. Εάν όμως αφαιρέσουμε τα Περσικά πλοία που περιπολούσαν στην άλλη άκρη της Σαλαμίνας πριν από τη Ναυμαχία τότε η υπεροχή του Περσικού στόλου πρέπει να ήταν 2:1.

Ο Ελληνικός στόλος που αγωνίσθηκε στη Σαλαμίνα υπολογίζεται από τον Ηρόδοτο σε 378 τριήρεις, αν και το άθροισμα των πλοίων που ο ίδιος αναφέρει ανέρχεται μόνο σε 366 τριήρεις. Απ' αυτές οι Αθηναίοι πρόσφεραν 200, οι Κορίνθιοι 40, οι Αιγινήτες 30, οι Μεγαρείς 20, οι Λακεδαιμόνιοι 16, οι Σικυώνοι 15, οι Επιδαύριοι 10, οι Αμβρακιώτες 7, οι Ερετριείς 7, οι Τροιζήνιοι 5, οι Νάξιοι 4, οι Ερμίονες 3, οι Λευκάδιοι 3, οι Κείοι 2, οι Στυρείς 2, οι Κυθνίοι 1 και οι Κροτωνιάτες επίσης 1.



1.2. Σχέδια των Αντιπάλων

Ο Ελληνικός στόλος, μετά την κατάληψη της Αττικής απ' τους Πέρσες, συγκεντρώθηκε σε τρία σημεία: ο κύριος όγκος του στα σημερινά Αμπελάκια, απ' όπου φαίνονταν η Αθήνα παραδομένη στης φλόγες, ένα μικρότερο τμήμα αποτελούμενο από αιγινήτικα πλοία έμεινε να φυλάει την Αίγινα και ένα τρίτο τμήμα κατευθύνθηκε στον Πώγωνα, τον σημερινό Πόρο.
Απ' την άλλη πλευρά ο Περσικός στόλος έπρεπε να βρίσκεται πάντοτε κοντά σε λιμάνια κατεχόμενα από τον Περσικό στρατό, για να τα χρησιμοποιήσει ως βάσεις. Έτσι ο Ξέρξης στάθμευσε στη νότια παράλια της Αττικής έχοντας το στρατηγείο του στο Φάληρο. Οι Πέρσες, στην προσπάθεια τους να επιτύχουν ευνοϊκή έκβαση του αγώνος, συνέβαλαν το σχέδιο να καταστρέψουν αιφνιδιαστικά τα ελληνικά πλοία που ήταν συρμένα στις αμμουδιές ή αγκυροβολημένα στους κόλπους της ΒΑ ακτής της Σαλαμίνας και σε μια δεύτερη φάση να καταλάβουν τη Σαλαμίνα, που την υπεράσπιζε ένα πολύ μικρό τμήμα του Αθηναϊκού στρατού. Ενδεχόμενη επιτυχία σ' αυτό το σχέδιο θα τους άνοιγε ασφαλώς το δρόμο για τον Ισθμό και την κατάληψη έπειτα της υπόλοιπης Ελλάδας.
Από την ελληνική πλευρά ο Θεμιστοκλής αντιλήφθηκε αμέσως τα μεγάλα πλεονεκτήματα της θαλάσσιας αμυντικής γραμμής και ιδιαίτερα της Σαλαμίνας. Το νησί αυτό, το μόνο εδαφικό τμήμα του Αθηναϊκού κράτους που δεν υποδουλώθηκε στους Πέρσες, χρησίμευε ως καταφύγιο για μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Αττικής, ως στρατιωτική βάση στα νώτα του Περσικού στρατού σε περίπτωση προελάσεως από τον Ισθμό και αποτελούσε, με τις προφυλαγμένες από τους ανέμους ακτές του απέναντι από την Αττική, ιδεώδη βάση για το Ελληνικό ναυτικό που κάλυπτε από τη Θάλασσα τον Ισθμό. Σε μια ή περισσότερες συσκέψεις των αρχηγών των στόλων των πόλεων ο Θεμιστοκλής, επιδεικνύοντας την εξαιρετική μεγαλοφυΐα και το απαράμιλλο σθένος του, κατόρθωσε να κάμψει τις αντιρρήσεις του Κορίνθιου στρατηγού Αδείμαντου και την αναποφασιστικότητα του Λακεδαιμόνιου Ναυάρχου Ευρυβιάδη πείθοντας τους για την καταλληλότητα της θέσεως στη Σαλαμίνα.



2.
Η Διεξαγωγή της Ναυμαχίας

Η ναυμαχία διεξήχθη στις 28 ή 29 Σεπτεμβρίου (21-22 Βοηδρομιώνος) του 480π.Χ. Τη νύχτα μιάς από αυτές τις μέρες ο Περσικός στόλος απέπλευσε από το Φάληρο με κατεύθυνση προς τα Δυτικά, ενώ τμήμα του Περσικού στρατού αποβιβάσθηκε και κατέλαβε την Ψυτάλλεια με σκοπό, κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, την περισυλλογή των Περσών ναυαγών και την εξόντωση των Ελλήνων ναυαγών. Γύρω στις δύο μετά τα μεσάνυχτα τα Περσικά πλοία προχωρούσαν κατά μήκος των ακτών της Αττικής με την εξής σειρά: Φοινικικά και Αιγυπτιακά προς το μέρος της Ελευσίνας, κατόπιν τα πλοία της Κύπρου, της Λυκίας και της Παμφυλίας και τέλος προς τον Πειραιά, τα Καρικά και τα πλοία της Ιωνίας.
Οι Έλληνες πληροφορήθηκαν εγκαίρως τις κινήσεις του Περσικού στόλου από τον Αριστείδη, που ήλθε νύχτα από την Αίγινα. Έτσι οι Πέρσες έχασαν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού όταν, σύμφωνα με την περιγραφή του Αισχύλου, άκουσαν ξαφνικά, με την ανατολή του ηλίου, τους ήχους της σάλπιγγας και τον Παιάνα να αντηχεί από όλα τα Ελληνικά πλοία:

"Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε Ελευθερούτε πατρί ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νύν υπέρ παντών αγών"

Είχε λοιπόν ήδη βγει ο ήλιος όταν δόθηκε η διαταγή από τον Ευρυβιάδη, διοικητή των Ελληνικών δυνάμεων, να αναπτυχθεί ο Ελληνικός στόλος προς την κατεύθυνση των Περσών. Τη δεξιά πτέρυγα είχε καταλάβει ο ίδιος ο Ευρυβιάδης με τις μοίρες της Σπάρτης, της Κορίνθου, της Αίγινας και των Μεγάρων. Οι τριήρεις των μικρότερων ελληνικών πόλεων τάχθηκαν στο μέσον, ενώ στην αριστερή πλευρά κατέλαβαν θέση με αρχηγό το Θεμιστοκλή, οι Τριήρεις των Αθηναίων. Η κίνηση αυτή αποσκοπούσε στην αποφυγή ενδεχόμενου εγκλωβισμού των Ελληνικών Πλοίων εντός του αγκυροβολίου τους.



Πλέοντας όμως ο Ελληνικός στόλος προς τα εμπρός θα συναντούσε σύντομα τον Περσικό, στο μέσο περίπου του στενού, σε χώρο δηλαδή αρκετά ανοικτό και συνεπώς ευνοϊκότερο για τους Πέρσες, οι οποίοι θα είχαν έτσι την ευχέρεια χρησιμοποιήσεως του συνόλου σχεδόν των πλοίων τους και τη δυνατότητα κυκλωτικών ελιγμών από τα δύο άκρα του Ελληνικού στόλου. Για να αποτραπεί ακριβώς αυτή η συνάντηση των δύο στόλων στο μέσον του στενού, τα Ελληνικά πλοία ανέκοψαν την πορεία τους προς τα εμπρός κι άρχισαν να κινούνται προς τα πίσω, κωπηλατώντας ανάποδα προς τη Σαλαμίνα, χωρίς να αναστρέψουν, διατηρώντας σταθερά τις πλώρες προ τον εχθρό, σε τάξη, χωρίς να χαθεί η συνοχή του στόλου, συνεχίσθηκε δε ως μία γραμμή κοντά στις ακτές της Σαλαμίνας, όπου είχαν παραταχθεί οι Αθηναίοι οπλίτες, εκεί ο στόλος παρατεταγμένος σε μέτωπο με στήριγμα προς τα δεξιά την Κυνόσουρα και προς τα αριστερά το σημερινό νησί του Αγίου Γεωργίου, ώστε να αποτρέπεται ο κίνδυνος κυκλώσεως, σταμάτησε για να συγκρουστεί με τον εχθρό.

2.1. Α ΦΑΣΗ


Τη νύχτα της παραμονής της σύγκρουσης οι Πέρσες απέκλεισαν την είσοδο και την έξοδο του στενού και κατέλαβαν την Ψυτάλλεια.

Η στενότητα του χώρου και η περιορισμένη έκταση του μετώπου δεν επέτρεπε στους Πέρσες να χρησιμοποιούν στην πρώτη γραμμή περισσότερα πλοία από τα Ελληνικά, τα οποία συνεπώς αντιμετώπιζαν στη σύγκρουση ίσο περίπου αριθμό πλοίων έτσι στον αγώνα έπαιζε σημαντικό ρόλο η ανδρεία και η επιδεξιότητα των αξιωματικών και των πληρωμάτων καθώς και η τακτική των αντιπάλων στόλων. Οι ελεύθεροι πολίτες των Ελληνικών πόλεων στις οποίες η ευψυχία μαζί με την ελευθερία ήταν οι υπέρτατες αξίες, αγωνίζονταν υπέρ βωμών και εστιών με ανδρεία και αυταπάρνηση που ενέτεινε η μεταξύ τους και μεταξύ των πόλεων άμιλλα. Αλλά και οι Πέρσες πολεμούσαν με εξαιρετική γενναιότητα, γιατί ήθελαν να φανούν ευάρεστοι στον Ξέρξη, που παρακολουθούσε τη ναυμαχία από το όρος Αιγάλεω, αλλά και γιατί φοβόνταν την οργή του αν υστερούσαν.

2.2. Β ΦΑΣΗ


Ο κύριος όγκος του Περσικού στόλου που ακολούθησε, μπήκε στο στενό τη νύχτα και το πρωί παρατάχθηκε για επίθεση. Αλλά ο αιφνιδιασμός απέτυχε. Ολόκληρος ο Ελληνικός στόλος κινήθηκε εναντίον του εχθρού και ύστερα από σειρά τακτικών ελιγμών άρχισε η σύρραξη σε μέτωπο 3 χιλιομέτρων περίπου από την Κυνόσουρα ως τη νησίδα του Αγ. Γεωργίου.

Έτσι στην αρχή η ναυμαχία ήταν αμφίρροπη και οι Πέρσες κρατούσαν, μάλιστα στη δεξιά πλευρά οι Ίωνες πίεζαν σοβαρά του Λακεδαιμόνιους και τους Αιγινήτες, οι δε Σάμιοι κυρίευσαν μερικές Ελληνικές τριήρεις. Όσο προχωρούσε η ώρα άρχισε να επικρατεί η εξαιρετική επιδεξιότητα των Ελληνικών πληρωμάτων και η ανώτερη τακτική των Ελλήνων και πρώτα στο αριστερό μέρος τη Ελληνικής παράταξης, όπου βρισκόταν η ισχυρότατη μοίρα των 200 Αθηναίων τριήρεων έχοντας απέναντι της τα πλοία των Φοινίκων. Η τακτική των Φοινίκων ήταν κυρίως να πολεμούν ρίχνοντας βροχή βελών και ακοντίων από τα ψηλά καταστρώματα τους καθώς μάλιστα διέθεταν 30 τοξότες σε κάθε πλοίο. Από την άλλη πλευρά οι Αθηναίοι διέθεταν 4 τοξότες και 14 οπλίτες σε κάθε τριήρη, πλεονεκτούσαν όμως στη χρήση του εμβόλου, έτσι εκμεταλλευόμενοι τον κλυδωνισμό των Φοινικικών πλοίων από τον άνεμο και το κύμα, που είχε ως αποτέλεσμα να αστοχούν τα τοξεύματα, ορμούσαν εναντίον τους και είτε έθραυαν τα κουπιά και ακινητοποιούσαν τα εχθρικά πλοία είτε τα κτυπούσαν με τα έμβολα στα πλευρά. Έπειτα οι Αθηναίοι οπλίτες πηδούσαν στο κατάστρωμα και εξόντωναν τα εχθρικά πληρώματα ή άφηναν τα πλοία να βυθιστούν από τα ρήγματα των εμβόλων.


2.3.
Γ ΦΑΣΗ


Η Αθηναϊκή μοίρα υπό τον Θεμιστοκλή τρέπει σε φυγή το δεξιό της Περσικής παράταξης.

Ύστερα λοιπόν από την καταβύθιση των πρώτων Φοινικικών πλοίων, η πρώτη γραμμή του Φοινικικού στόλου αποδιοργανώθηκε και τα πλοία άρχισαν να τρέπονται σε φυγή, άλλα προς τις απέναντι ακτές της Αττικής κι άλλα προς τα ανατολικά, πολλά όμως δεν κατάφεραν να απομακρυνθούν γιατί στην προσπάθεια τους αυτή συγκρούσθηκαν μεταξύ τους και βυθίστηκαν. Σε λίγο η ταραχή και η σύγχυση μεταδόθηκε στο κέντρο και το αριστερό μέρος του Περσικού στόλου, διότι οι Αθηναϊκές τριήρεις, διαθέσιμες μετά την κατανίκη των Φοινίκων άρχισαν να επιτίθενται προς τα εκεί. Η ναυμαχία εξελίχθηκε τότε ραγδαία σε βάρος των Περσών και σε λίγο και ο υπόλοιπος Περσικός στόλος, που είχε συνθλιβεί στην Περιοχή του στενού προς την Κυνόσουρα και τη ΝΑ έξοδο, άρχισε, να τρέπεται σε φυγή με κατεύθυνση το Φάληρο, ενώ καταδιώκονταν από τον Ελληνικό στόλο. Η καταδίωξη εξακολούθησε, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, "μέχρι δείλης".

Προς το τέλος της Ναυμαχίας, ο Αριστείδης, με Αθηναίους οπλίτες από τους παρατεταγμένους στην ακτη της Σαλαμίνας, αποβιβάσθηκε στην Ψυτάλλεια και εξόντωσε την εκεί απομονωμένη Περσική φρουρά.

2.4. Δ ΦΑΣΗ


Ο Περσικός στόλος φεύγει καταδιωκόμενος και υφίσταται μεγάλη καταστροφή στο στενό μεταξύ Κυνόσουρας και Κερατσινίου. Το εχθρικό τμήμα που είχε αποβιβαστεί στην Ψυττάλεια εξοντώνεται από τους οπλίτες του Αριστείδη.

Κατά τον Έφορο οι Πέρσες έχασαν 200 πλοία και οι Έλληνες 40, η αναλογία όμως απωλειών σε άνδρες ήταν βαρύτερη για τους Πέρσες γιατί αυτοί, καθώς δεν ήξεραν να κολυμπούν, πνίγονταν μετά τη βύθιση των πλοίων τους.

Η σημασία της ναυμαχίας της Σαλαμίνας υπήρξε μέγιστη διότι προκάλεσε την κατάρρευση του ηθικού της Περσικής ηγεσίας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εγκαταλείψει ουσιαστικά τον αγώνα, αν και διέθετε ακόμα υπερτριπλάσιο σχεδόν στόλο από το Ελληνικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις το βράδυ της επόμενης της μάχης ο Ξέρξης, επικεφαλής του Περσικού στόλου φοβούμενος μήπως οι Έλληνες πλεύσουν στον Ελλήσποντο και καταστρέφοντες τις γέφυρες που είχε κατασκευάσει, τον αποκλείσουν στην Ευρώπη, απέπλευσε από το Φάληρο και παραπλέοντας τις ακτές κατευθύνθηκε προς Βορρά.


3. Οι κυριότεροι παράγοντες της Ελληνικής νίκης στην Σαλαμίνα ήταν οι εξής:

α) Το γεγονός ότι οι Πέρσες παρασύρθηκαν να ναυμαχήσουν σε θαλάσσια περιοχή που είχε επιλέξει ο αντίπαλος γιατί παρουσίαζε εξαιρετικά πλεονεκτήματα για αυτόν, η στενότητα του χώρου εξουδετέρωνε την αριθμητική υπεροχή του Περσικού στόλου, ενώ αντίθετα ήταν ιδεώδης για τον Ελληνικό στόλο. Παρασύρθηκαν οι Πέρσες γιατί είχαν ανάγκη να συντρίψουν τον Ελληνικό στόλο ώστε να μπορούν τα δικά τους πλοία να παραπλεύουν απερίσπαστα τις Ελληνικές ακτές, για να εφοδιάζουν τον Περσικό στρατό και να ενεργεί αποβάσεις στα μετόπισθεν των Ελληνικών αμυντικών γραμμών.

β) Οι Πέρσες υποτίμησαν τον αντίπαλο και εκτίμησαν εσφαλμένα τις μαχητικές δυνατότητες και τις προθέσεις του.

γ) Η κατάλληλη στρατηγική του Ελληνικού στόλου στη Ναυμαχία, όπως τον συνέλαβαν και εφήρμοσαν ο Θεμιστοκλής και οι λοιποί Έλληνες Ναύαρχοι.

δ) Τέλος, ο ζήλος και η ανδρεία όλων των Ελλήνων που αγωνίσθηκαν στη Σαλαμίνα.


Το μνημείο που υπάρχει σήμερα στην Σαλαμίνα στην θέση που ανακαλύφθηκαν οι τάφοι των Σαλαμινομάχων.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας έληξε με θρίαμβο των Ελλήνων, πέρασε γρήγορα στο θρύλο, έγινε θέμα για τους ρήτορες και τους μεγάλους τραγικούς (οι Φοίνισσες του Φρυνίχου και οι Πέρσες του Αισχύλου έχουν ως σημείο αναφοράς τη νίκη των Ελλήνων), αποτέλεσε δίδαγμα για τους λαούς και καθιερώθηκε ως η αφετηρία όχι μόνο της Ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας Ναυτικής ιστορίας. Εκείνο που έγραψε ο Πλούταρχος στο βίο του Θεμιστοκλή, "Ουθ Έλλησιν ούτε βάρβαρος ενάλιον έργον είργασται λαμπρότερον", μπορούμε ανεπιφύλακτα να το επαναλάβουμε και σήμερα.